نقدینگی یا نقدشوندگی چیست؟

آشنایی با مفهوم نقدشوندگی در بازار بورس

سفارش بازار و سفارش محدود در صرافی رمزینکس چیست؟ از کدام استفاده کنیم؟

با استفاده از سفارش بازار (market order) یا مارکت اوردر می‌توانید رمزارز مورد نظرتان را با قیمت لحظه‌ای معامله کنید، در حالی که در سفارش محدود (limit order) یا لیمیت اوردر می‌توانید قیمت خرید یا فروش دارایی‌تان را خودتان تعیین کنید. اما واقعا تفاوت سفارش بازار و سفارش محدود در رمزینکس چیست؟ کی باید از هر یک از این دو نوع ثبت سفارش خرید یا فروش ارز دیجیتال استفاده کرد؟ در این مقاله از رمزینکس با ما همراه باشید.

سفارش بازار و سفارش محدود چیست؟

در زمان وارد شدن به صرافی ارز دیجیتال رمزینکس و شروع به خرید یا فروش یک رمزارز دو روش اصلی سفارش بازار و سفارش محدود برای تعیین قیمت مورد معامله دارید. در سفارش بازار یا مارکت اوردر، رمزارز را با قیمت فعلی، هر چه که باشد، معامله می‌کنید. اما در سفارش محدود یا لیمیت اوردر می‌توانید قیمت دلخواهتان را تعیین کنید و معامله تنها در صورتی انجام می‌شود که رمزارز به آن قیمت برسد.

این اساسی‌ترین تفاوت بین سفارش بازار و سفارش محدود است، اما هر کدام از این سفارش‌ها می‌تواند برای موقعیت معاملاتی خاصی مناسب‌تر باشد. برای درک بهتر این دو نوع سفارش این مقاله را تا انتها مطالعه کنید. در ادامه به تفاوت سفارش محدود با سفارش بازار در صرافی رمزینکس پرداخته شده است.

سفارش بازار: همین حالا معامله را پر کن!

بزرگ‌ترین مزیت سفارش بازار این است که صرافی دیجیتال می‌تواند معامله شما را به اصطلاح پر یا اجرا کند، چون در این حالت شما در واقع به صرافی می‌گویید که معامله من را در بهترین قیمت موجود در آن لحظه انجام بده.

اگر در حال خرید باشید، سفارش بازارتان به هر قیمتی که فروشنده مقابل تعیین کند اجرا می‌شود. اما اگر بخواهید رمزارزی را بفروشید سفارش بازارتان به قیمتی که خریدار پیشنهاد دهد انجام می‌شود.

بزرگ‌ترین اشکال سفارش بازار این است که شما نمی‌توانید قیمت معامله را شخصاً تعیین کنید. اما این مورد در بسیاری از مواقع مهم نیست. اختلاف بین قیمت خرید و قیمت فروش رمزارزها و جفت ارزهای دارای نقدینگی بسیار بالا (با حجم معاملاتی بالا) که در بازار فارکس اسپرد نامیده می‌شود ناچیز است. این اختلاف قیمت مهم نیست مگر اینکه بخواهید معاملات بزرگ انجام دهید.

با این حال، اگر قیمت به سرعت حرکت کند ممکن است معامله شما در قیمت بسیار متفاوتی نسبت به زمانی که سفارشتان را ثبت کردید انجام شود.

این اتفاق نادر اما در عین حال ممکن است. سناریوی محتمل‌تر که در بازار سهام ممکن است اتفاق بیفتد این است که بعد از بسته شدن بازار یک سفارش بازار ثبت کنید و سپس شرکت مربوط اخباری را اعلام کند که بر قیمت سهام آن تأثیر بگذارد.

اگر قبل از باز شدن کارگزاری در روز بعد سفارشتان را لغو نکنید ممکن است معامله‌تان با قیمتی بسیار متفاوت از آنچه در نظر داشتید انجام شود.

یکی دیگر از معایب احتمالی سفارش بازار مربوط به دارایی‌های فاقد نقدشوندگی بالا (دارای حجم معاملاتی کم) است. هنگام ثبت کردن یک سفارش بازار ممکن است باعث افزایش یا کاهش قیمت دارایی شوید زیرا در آن لحظه خریدار یا فروشنده کافی برای پر کردن سفارشتان وجود ندارد.

در نهایت ممکن است معامله شما در قیمت متفاوتی نسبت به قیمت چند لحظه قبل انجام شود زیرا سفارش شما بر قیمت تاثیر گذاشته و آن را افزایش یا کاهش داده است.

کاربرد سفارش بازار

در موارد زیر از سفارش بازار استفاده کنید:

• زمانی که بخواهید سفارشتان به سرعت و در هر قیمتی که شده انجام شود.
• بخواهید بر روی یک رمزارز بزرگ و بسیار نقد شونده معامله کنید.
• حجم معامله‌تان زیاد نباشد.

مزایای سفارش بازار

• سریع است. تقریباً مطمئن هستید که سفارشتان در اسرع وقت پر می‌شود (به ویژه در بازار رمزارزها که همیشه باز است).
• عدم محدودیت. با ثبت سفارش بازار می‌توانید معاملات با حجم‌های بالا را به طور کامل انجام دهید. چون در قیمت لحظه‌ای بازار معمولاً همیشه فروشنده یا خریدار وجود دارد.
• می‌توانید دارایی‌های کمتر نقد شونده را معامله کنید.

معایب سفارش بازار

شما هیچ نقشی در تعیین قیمت ندارید. قیمت بازار ممکن است ثانیه به ثانیه تغییر کند (حتی زمانی که بازارهای سهام یا فارکس بسته باشند). در نتیجه ممکن است سفارش شما در قیمتی پایین‌تر یا بالاتر از آنچه در لحظه مشاهده می‌کنید انجام شود.

سفارش بازار و سفارش محدود در صرافی رمزینکس

سفارش محدود: معامله من را در قیمت مناسب پر کن!

بزرگ‌ترین مزیت سفارش محدود این است که می‌توانید قیمت دلخواهتان را تعیین کنید و در صورت رسیدن رمزارز مورد نظر به آن قیمت احتمالاً (اما نه حتماً) سفارشتان انجام می‌شود.نقدینگی یا نقدشوندگی چیست؟

گاهی اوقات صرافی سفارش شما را با قیمت مناسب‌تری پر می‌کند. در برخی از صرافی‌ها امکان تکمیل سفارش محدود تا حتی سه ماه پس از ثبت کردن آنها وجود دارد و به این یعنی نیاز نیست به صورت مرتب قیمت‌ها را دنبال کنید.

بزرگ‌ترین اشکال شفارس‌های محدود این است که هیچ تضمینی برای اجرای کامل سفارش وجود ندارد. اگر رمزارز مورد معامله هرگز به قیمت محدود نرسد معامله اجرا نمی‌شود.

حتی اگر رمزارز به قیمت محدود شما برسد، ممکن است تقاضا یا عرضه کافی برای پر کردن سفارش وجود نداشته باشد. این اتفاق بیشتر در مورد رمزارزهای کوچک و غیرقابل نقد رخ می‌دهد.

یکی دیگر از اشکالات سفارش محدود، به ویژه در مورد سفارش‌هایی که امکان تکمیل شدن آنها تا سه ماه آینده وجود دارد، این است که ممکن است قیمت رمزارز به طور چشمگیری حرکت کند. معامله شما ممکن است با قیمتی بسیار متفاوت از آنچه در غیر این صورت می‌توانستید انجام دهید، پر شود.

تصور کنید اخبار مثبتی در مورد یک پروژه رمزارز اعلام می‌شود و قیمت توکن آن از ۱۹۰ دلار به ۲۱۰ دلار افزایش می‌یابد، در حالی که شما سفارش محدودی برای فروش در قیمت ۱۹۲ دلار ثبت کرده‌اید.

اگر اخبار را از نزدیک دنبال نکنید ممکن است سفارشتان در قیمت ۱۹۲ پر شود، در حالی که می‌توانستید رمزارزتان را با قیمت بسیار بالاتری بفروشید.

یا برعکس ممکن است سفارش خریدی را در یک قیمت محدود ثبت کنید اما به دنبال انتشار اخبار منفی قیمت رمزارز ریزش زیادی بکند. در نتیجه سفارش شما در قیمت بالاتری نسبت به آنچه که می‌توانستید داشته باشید انجام می‌شود.

کاربرد سفارش محدود

زمانی از سفارش محدود استفاده کنید که:

• می‌خواهید معامله را در قیمت مدنظر خودتان انجام دهید که گاهی اوقات بسیار متفاوت از قیمت فعلی رمزارز است.
• می‌خواهید رمزارزی را که معامله کنید که نقد شوندگی کمی دارد.
• می‌خواهید معامله‌ای با حجم بالا انجام دهید.

مزایای سفارش محدود

• شما قیمت خرید یا فروش را تعیین می‌کنید و تحت تأثیر نوسانات قیمت بازار قرار نمی‌گیرید. رمزارز شما تنها در قیمتی که تعیین کرده‌اید یا بهتر معامله می‌شود.
• می‌توانید زمان منقضی شدن سفارش خود را انتخاب کنید.

معایب سفارش محدود

• هزینه کامل سفارش بلافاصله از موجودی حسابتان شما کسر می‌شود و تا زمانی که سفارشتان پر نشود، آن را لغو نکنید یا منقضی نشود به آن وجه دسترسی نخواهید داشت.
• اگر قیمت بازار به قیمت دلخواه شما نرسد سفارشتان انجام نخواهد شد.
• حتی در صورت رسیدن قیمت بازار به قیمت تعیین شده شما، در صورت نبود عرضه یا تقاضای کافی ممکن است سفارستان به طور کامل پر نشود.

سفارش بازار یا سفارش محدود؟

سرمایه‌گذاران و معامله‌گران می‌توانند از یک آزمایش ساده برای تعیین اینکه آیا باید از سفارش بازار استفاده کنند یا سفارش محدود کمک بگیرند. اگر پر شدن یک معامله برای شما از اهمیت بالایی برخوردار است پس سفارش بازار بهترین گزینه است.

اما اگر معامله کردن یک رمزارز در یک قیمت خاص برایتان حیاتی است بهتر از سفارش محدود استفاده کنید. انتخاب شما ممکن است به مرور زمان، حتی در مورد یک رمزارز، تغییر کند.

ممکن است در ابتدا یک سفارش محدود برای خرید یک رمزارز با قیمت مدنظرتان تعیین کنید و اگر معامله اجرا نشد ممکن است سفارش محدود را لغو کرده و به جای آن یک سفارش بازار ثبت کنید.

تصمیم‌گیری در مورد نوع سفارش ممکن است برای سرمایه‌گذاران تازه‌کار دشوار باشد. اگرچه در ابتدا استفاده از سفارش بازار ممکن است ساده‌تر باشد اما قطعاً سرمایه‌گذار یا معامله‌گر به مرور زمان و آشنایی بیشتر با ساز و کار بازار می‌تواند بهترین نوع سفارش را برای معاملات خود شناسایی کند.

گزارش نقدینگی چیست و چگونه محاسبه می‌شود؟

کارشناس اقتصاد مسکن آقای فلانی! ساختار اقتصادی ایران را به اسب مرده تشبیه کرد! چرا که نیاز مالی برای احداث بعضی از طرح های مسکن را بیش از نقدینگی موجود در کشور می‌داند. و سخنگوی دولت اظهار کرد: یکی از راههای اصلی برای کنترل افزایش قیمت و تورم در سال جاری، مهار نقدینگی است. نقدینگی در بازار، نقدینگی در بورس… بله! نقدینگی…
بی شک شما هم مثل من، بارها واژه نقدینگی را در خبرها دیده یا شنیده اید. اما واقعا چقدر معنا و مفهوم نقدینگی، یا کاربرد آن را درک کرده‌ایم؟ تا چه اندازه تاثیر آن را بر بیکاری، تولید و تورم متوجه شده‌ایم؟
با ما همراه باشید، تا کمی حول این واژه پرکاربرد در حسابداری صحبت کنیم.

نقدینگی چیست؟

در اصطلاح به میزان سهولت تبدیل یک دارایی به پول نقد، نقدینگی یا Liquidity گفته می‌شود.
می‌توان گفت: نقدینگی مبلغی است که برای پرداخت بدهی، سرمایه گذاری یا دریافت خدمات بلافاصله در دسترس باشد.
اسکناس‌هایی که ما برای خرید روزانه به همراه داریم، نقدترین دارایی‌هایمان محسوب می‌شوند. هرچه یک دارایی سریع‌تر و بدون تغییر بسیار در ارزش ، به پول نقد تبدیل شود، نقدینگی آن بیشتر است. یعنی درجه نقدشوندگی دارایی های مختلف، میزان نقدینگی آنها را نشان می‌دهد.
مثلا با این اوصاف می‌شود گفت: به جمع پول و شبه پول در اقتصاد، «نقدینگی» می‌گویند.

نقدینگی در حسابداری یا Accounting liquidity

نقدینگی در حسابداری، توانایی یک شرکت یا فرد، در انجام تعهدات مالی از جمله وام یا بدهی ها را بیان می‌کند. در واقع، میزان پول آماده‌ای که در اختیار دارند را نشان می‌دهد. و بررسی می کند که این مجموعه یا شرکت، توانایی پرداخت بدهی‌های خود را در موعد مقرر دارد یا خیر؟!
در حسابداری ، نقدینگی، جزو دارایی ‌ها محسوب می‌شود. و بر این اساس، در طرف راست ترازنامه حسابداری قرار می‌گیرد.

گزارش نقدینگی چیست؟

گزارش نقدینگی، در واقع همان موجودی نقد و بانک می‌باشد، که به صورت روزانه تهیه می‌شود. طبق این گزارش، مدیرعامل شرکت، هر روز در جریان میزان موجودی نقدینگی بانک‌ها در شرکت قرار می‌گیرد.
فرض کنید، ما یک شرکت با ١٠ حساب بانکی داشته باشیم. در این شرکت، مانده حساب هر کدام از بانک‌ها یک مقدار عددی مشخص بوده و جمع مانده آنها ۳ میلیارد تومان است. مثلا تعیین کند که کدام بدهی‌ها باید پرداخت شوند؟ تا چه زمانی و چقدر موجودی داریم؟و غیره…
همچنین، گزارش نقدینگی در تصمیم‌گیری فعالیت‌های آینده مانند استخدام‌کارمند، خرید کسب و کار جدید و مواردی از این دست، به شرکت کمک می‌کند.

سیپا مشاور اینجاست، تا پاسخگوی ابهامات احتمالی شما در این زمینه باشد.

نقدینگی مثبت و منفی

هرچه نقدینگی یک شخص یا شرکت بیشتر باشد، می‌توان گفت وضعیت مالی آن شخص یا کسب و کار بهتر است. بر این اساس، نقدینگی به دو نوع مثبت و منفی تقسیم می‌شود.

نقدینگی مثبت (افزایش نقدینگی)

یعنی کسب و کار شما برای ادامه انجام فعالیت و پرداخت وام ها به اندازه کافی پول دارد. افزایش نقدینگی معمولا ناشی از دریافت تسهیلات یا وصول مطالبات می‌باشد. نقدینگی مثبت، علاوه بر اینکه شرکت را سرپا نگه می‌دارد، به سازمان کمک می‌کند تا برای هزینه‌ها و تغییرات موقعیت‌های اقتصادی آماده باشد.

نقدینگی منفی( کاهش نقدینگی)

نقطه مقابل نقدینگی مثبت، نقدینگی منفی است. که باعث کاهش قدرت شرکت یا شخص، برای پیشرفت و تغییر موقعیت‌های اقتصادی می‌شود. به این معنی که شما بیش از فروش تان خرج می‌کنید و حتی ممکن است برای پرداخت وام، مجبور شوید مبلغی را از دیگران قرض کنید!
کاهش نقدینگی، ناشی ازهزینه‌هایی است که ازحساب های مالی برداشت می‌شوند.

انواع نقدینگی

در یک گزارش تحلیلی مالی، ممکن است انواع نقدینگی مشاهده ‌شود، از جمله:

با استفاده از تنزیل یک جریان نقدی، ارزش یک کسب و کار را نشان می‌دهند.

وضعیت یک شرکت در پرداخت تعهدات مالی را بیان می‌کند.

در این قسمت درآمد شخص یا شرکت، پس از کسرمبلغ مالیات، تقسیم بر سهام موجود می‌شود.

• نرخ تبدیل پول نقد

این نرخ فاصله زمانی پرداخت هزینه اقلام توسط شرکت و دریافت آن از مشتری را نشان می‌دهد.

• نقدینگی فعالیت‌های اجرایی

این نوع از نقدینگی، فقط هزینه حاصل از فعالیت‌های اصلی شرکت را بیان می‌کند و درآمد سرمایه‌ گذاری را شامل نمی‌شود.

مشخص کننده مقدار مبلغی است که شرکت، برای جبران کسری به آن نیاز دارد.

برای پرداخت سود سهام به سرمایه داران، از این نوع جریان نقدینگی استفاده می‌شود.نقدینگی یا نقدشوندگی چیست؟

• هزینه‌های سرمایه گذاری

مشخص کننده گردش مالی مورد نیاز، برای سرمایه گذاری مجدد روی کسب و کارتان می‌باشد.

• نقدینگی مستقل سرمایه داری

بیان کننده تفاوت گردش مالی هزینه‌های سرمایه‌گذاری و فعالیت‌های اجرایی است.

• نقدینگی مستقل شرکت

این پارامتر برای ارزش گذاری شرکت استفاده می‌شود، با فرض اینکه این شرکت هیچ وامی ندارد!

• تغییرات نقدینگی خالص

تفاوت گردش مالی، طی یک دوره حسابداری با دوره دیگر را نشان می‌دهد.

تعریف جریان نقدینگی + اهمیت

جریان نقدینگی یا Cash flow، ورود و خروج پول در یک کسب و کار، پروژه، تجارت و این گونه موارد را در یک دوره زمانی کوتاه (مثلاً یک ماهه) محاسبه می‌کند.
وضعیت جریان نقدینگی بیان می‌کند که، یک شرکت سرمایه خود را چگونه هزینه می‌کند؟ و یا سرمایه شرکت از کجا وارد می‌شود؟
شرکت‌ها از نتایج به دست آمده‌ی جریان نقدینگی، برای تجزیه و تحلیل وضعیت مالی خود و آمادگی برای آینده کاریشان استفاده می‌کنند. چرا که جریان نقدینگی نشان دهنده همه مبالغی است که شرکت از طریق منابع سرمایه‌گذاری فعالیت‌های تجاری به دست آورده است.
همچنین بیان کننده هزینه ای است که در یک بازه مشخص برای فعالیت های کسب و کار یا سرمایه گذاری پرداخت شده است.

صورت حساب گردش جریان وجوه نقد

در صورت‌های مالی مفهومی داریم با عنوان «گردش وجوه نقد» که یکی از اجزای تشکیل ‌دهنده صورت‌های مالی است. همانطور که در تعریف جریان نقدینگی هم اشاره کردیم، این صورت حساب نیز ورودی و خروجی‌های شرکت که به صورت نقدی واریز یا برداشت شده‌اند را، در طول دوره با اهمیتِ یک ساله، نشان می‌دهد.

انواع صورت گردش جریان وجوه نقد

آیتم‌های این گزارش، بر اساس آنچه که سازمان حسابرسی در صورت مالی نمونه تعیین می‌کند، مشخص و به همان ترتیب قرار می‌گیرند.صورت گردش جریان وجوه نقد، بر حسب فعالیت های شرکت به چند دسته تقسیم می‌شود.

• جریان ‌های نقدی حاصل از فعالیت های عملیاتی
• جریان ‌های نقدی ناشی از فعالیت ‌های سرمایه ‌گذاری
• جریان ‌های نقدی ناشی از فعالیت‌ های تامین مالی

تورم چیست؟ تورم یا Inflation

از نظر اقتصادی، افزایش سطح عمومی قیمت ها در یک بازه زمانی معین «تورم» نام دارد. افزایش بی‌رویه قیمت کالاها و خدمات، بدون پشتوانه و برنامه‌ریزی، باعث ایجاد تورم می‌شود. تورم باعث کاهش قدرت خرید جامعه می‌شود. اما چگونه؟! به وسیله بر هم زدن تعادل بین تقاضای محصولات با نقدینگی موجود در جامعه، برای خرید آن محصولات.
زمانی که فاصله میان قیمت واقعی کالاها با قیمت فروش زیاد شود، اصطلاحا می‌گویند بازار متورم شده است. و هرچه این فاصله بیشتر باشد، نرخ تورم در جامعه بیشتر خواهد شد.

سخن پایانی

در این مقاله، گزارش نقدینگی و اهمیت آن را شرح دادیم. انواع نقدینگی را در حسابداری بیان کردیم و حتی گریزی مختصر داشتیم به صورت حساب گردش وجوه نقد و تعریف تورم. سعی کردیم با بیانی ساده به تعریف مفهوم نقدینگی و جریان نقدینگی بپردازیم. گفتیم هر چه نقدینگی بیشتر باشد، انجام تعهدات مالی برای یک شرکت یا شخص حقیقی، آسانتر خواهد شد.
شما باید بدانید که نقدینگی، یک سرمایه گذاری بسیار مهم و خاص است. زیرا نشان‌دهنده سطح عرضه و تقاضای اوراق بهادار یا دارایی شرکت شماست. همین طور بیان می‌کند که شما در صورت لزوم می‌توانید کدام دارایی را راحت تر فروخته و به سرعت به پول نقد تبدیل کنید.

اگر در این زمینه‌ها با سوالی مواجه هستید، مشاوران حرفه‌ای سیپا مشاور برای پاسخگویی آماده هستند. با ما تماس بگیرید یا پیام ارسال کنید.
دوستتان داریم!

دارایی نقدپذیر (Liquid Asset) و نقدینگی (Liquidity) چیست؟

یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های سرمایه‌گذاران این است که آیا پس از خرید یک دارایی جدید، می‌توان پس از مدتی آن را به‌راحتی در بازار فروخت و به پول نقد تبدیل کرد یا نه. این پرسش، جواب دقیق و مشخصی ندارد؛ اما می‌توان با درنظرگرفتن عوامل مختلف تا حدودی به آن پاسخ داد.

برخی از دارایی‌هایی که ما با آن سروکار داریم بازار چندان مناسبی ندارند. برای مثال با آنکه اشیای قدیمی و به‌اصطلاح آنتیک بسیار ارزشمند هستند؛ اما فروش آنها در بازار کار دشواری است. املاک و مستغلات هم ماهیتی مشابه دارند و ممکن است مدت‌زمان زیادی طول بکشد تا خانه‌ای را بفروشیم.

در حقیقت خرید دارایی‌هایی که ارزش بالایی دارند اما نقدپذیری آنها پایین است، یک حرکت پُرریسک‌ محسوب می‌شود؛ چراکه این احتمال وجود دارد زمانی که شما به پول نقد نیاز داشته باشید امکان فروش سریع دارایی‌تان به‌‌دلیل نبود مشتری مقدور نباشد یا اینکه در نهایت مجبور شوید آن را با قیمت بسیار کمتر از ارزش واقعی‌اش بفروشید.

به بیان ساده، خرید کالای نقدپذیر یا دارایی‌ای که مشتری دست‌به‌نقد همواره برای آن وجود دارد شاخص‌ مهمی است و باید آن را در نظر داشته باشید. در این مقاله قصد داریم شما را با دو مفهوم دارایی نقدپذیر و نقدینگی آشنا کنیم و در ادامه به برخی ویژگی‌ها، عوامل مؤثر، نحوه محاسبه و اهمیت آنها نگاهی داشته باشیم. پس تا انتهای این مطلب ما را همراهی کنید.

دارایی نقدپذیر چیست؟

دارایی نقدپذیر یا نقدشونده (Liquid Asset) که در برخی مقالات اقتصادی از آن با عنوان دارایی سیال هم نام برده شده است به اموال یا داشته‌هایی گفته می‌شود که از سهولت بالایی برای خرید‌و‌فروش برخوردار هستند و می‌توان آنها را به‌آسانی به وجه نقد تبدیل کرد.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های دارایی نقدپذیر انتقال آسان مالکیت آن است. برای مثال دلار، یورو یا سکهٔ طلا نیازی به مراحل قانونی برای واگذاری مالکیت‌ ندارند و می‌توان به‌آسانی آنها را به پول رایج تبدیل کرد.

علاوه بر این دارایی‌های نقدپذیر ویژگی‌های دیگری هم دارند که عبارت‌اند از:

در این میان دارایی‌های گوناگونی وجود دارند که به‌طور ذاتی همواره نقدپذیر هستند و اغلب سرمایه‌گذاران بزرگ در سبد سرمایه خود همیشه از این دسته دارایی‌ها استفاده می‌کنند. طلا، ارزهای معتبر خارجی، سهام، اوراق قرضه و صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETFs) از جمله دارایی‌های با نقدپذیری بالا هستند. البته نباید فراموش کرد که میزان نقدپذیری برخی از این کالاها ممکن است با توجه به شرایط اقتصادی هر کشور متفاوت باشد.

به‌طور کلی پول نقدپذیرترین دارایی در جهان است.

در سوی دیگر ما با برخی کالاها سروکار داریم که از نظر نقدپذیری متفاوت هستند و فرایند خریدوفروش و تبدیل آنها به پول چندان آسان نیست.

دارایی غیرسیال یا نقدناپذیر چیست؟

دارایی نقدناپذیر (Illiquid Asset) که از آن با تعابیر دیرنقدپذیر یا غیرسیال هم یاد می‌شود به دسته‌ای از دارایی‌ها می‌گویند که امکان تبدیل آنها به پول نقد، کم یا حتی در برخی موارد غیرممکن است. دارایی نقدناپذیر را می‌توان نقطه مقابل دارایی نقدپذیر دانست؛ دارایی‌‌هایی که با وجود ارزش بالا، مشتریان اندکی دارند.

برای مثال فرض کنید شما یک نقاشی از ژان میشل باسکیت (Jean Michel Basquiat) را در اختیار دارید که بیش از ۱۰۰میلیون دلار ارزش دارد. با آنکه این اثر هنری بسیار گران‌بهاست، با توجه به قیمت‌گذاری و مشتریانی که برای خرید آن وجود دارند یک دارایی نقدناپذیر تلقی می‌شود.

باید به این نکته توجه کرد که عبارت نقدناپذیر به‌معنای غیرقابل نقد‌شدن نیست بلکه به این معناست که باید زمان زیادی منتظر ماند تا چنین دارایی‌‌ای به پول تبدیل شود.

موضوع نقدناپذیری تنها گریبان‌گیر افراد یا سرمایه‌گذاران نیست، بلکه شرکت‌های بزرگ هم با شکلی متفاوت با این مسئله درگیر هستند. بسیاری از شرکت‌ها در زمان تنظیم ترازنامه‌های مالی و مشخص‌کردن بدهی‌ها و معوقات باید نقدپذیری دارایی‌ها و سرمایه‌گذاری‌های خود را مشخص کنند.

از آنجا که دارایی‌های نقدناپذیر اغلب ریسک و نوسانات زیادی دارند، سرمایه‌گذاران باتجربه‌، درصد بسیاری کمی از سبد مالی خود را به این دارایی‌ها اختصاص می‌دهند. خانه و مستغلات، آثار هنری، اجناس قدیمی و آنتیک، ماشین، اقلام کلکسیونی همگی از دارایی‌های نقدناپذیر هستند.

بازار نقدی یا سیال چیست؟

اصطلاح پرکاربرد دیگری در این میان وجود دارد که بد نیست پیش از آنکه دربارهٔ نقدینگی توضیح دهیم، به آن اشاره‌ای داشته باشیم. عبارت بازار سیال یا نقدی (Liquid Market) که با نام‌های دیگری مانند بازار لیکویید یا شناور هم شناخته می‌شود، به بازاری گفته می‌شود که خریداران و فروشندگان زیادی در آن فعالیت می‌کنند. در این بازار علاوه بر قیمت منصفانه، خریداران و فروشندگان هزینه‌ کمتری بابت نقل‌وانتقالات پرداخت می‌کنند.

دلیل حضور خریداران و فروشندگان متعدد در این بازار علاوه بر قیمت‌های مناسب و منصفانه، نوسانات اندکی است که این دست از بازارها دارند.

نقدینگی چیست؟

نقدینگی (Liquidity) عبارتی است که بسیار آن را شنیده‌ایم. این واژه پرکاربرد، یک ویژگی و صفت مهم برای کالاها و دارایی‌ها محسوب می‌شود. به‌طوری که می‌توان گفت تعریف یک دارایی نقدپذیر یا نقدناپذیر به‌نوعی وابسته به این پارامتر است.

در اقتصاد تعاریف گوناگونی برای نقدینگی وجود دارد؛ برخی نقدینگی را به‌عنوان معیاری برای توانایی فروش سریع یک دارایی به‌ قیمت بازار می‌دانند؛ اما عده‌ای دیگر پول در گردش را نقدینگی تلقی می‌کنند، بعضی از اقتصاددانان هم به دارایی‌های نقدی و مجموع پول و شِبه‌پول به‌عنوان نقدینگی اشاره می‌کنند. شاید ساده‌ترین تعریف از نقدینگی همان پول نقد باشد.

اگر بخواهیم این مفهوم ساده را کمی علمی‌تر توضیح دهیم، نقدینگی را می‌توان داشتن مقدار قابل‌ملاحظه‎‌‌ای دارایی با نقدپذیری بالا توصیف کرد و از آنجا که پول نقدپذیرترین دارایی ممکن است؛ بنابراین نقدینگی یا نقدشوندگی چیست؟ نقدینگی و پول را می‌توان معادل هم دانست.

در بازارهای مرسوم و سنتی دو سطح کلی برای نقدینگی داریم:

• نقدینگی بازار (Market Liquidity): به‌میزان سهولت خرید و فروش کالا یا دارایی با قیمتی منصفانه و عادلانه گفته می‌شود. به‌عبارت دیگر نقدینگی یک بازار به سرعت و نقدشوندگی آن دارایی وابسته است. در هر بازار زمانی که شکاف یا اختلاف قیمت میان فروشنده و خریدار (Bid-Ask Spread) کمتر باشد و اعداد و ارقام دلخواه این دو سمت معامله به هم نزدیک‌تر باشد با نقدینگیِ بازارِ بهتری مواجه هستیم.
• نقدینگی حسابداری یا ترازنامه‌ای (Accounting liquidity): معیاری برای سنجش توانایی پرداخت بدهی‌ها در زمان سررسید است. این میزان معمولاً به صورت نسبت یا درصد بیان می شود. اغلب سرمایه‌گذاران با نگاه به میزان بدهی‌ها، وجوه نقد، تعهدات مالی و کالاهای موجود یک شرکت اقدام به سرمایه‌گذاری در آن می‌کنند؛ بنابراین موضوع نقدینگی حسابداری یکی از مؤلفه‌های مهم در جذب سرمایه، اعتماد کاربران و تنظیم ترازنامه‌های مالی است.

البته در بازار ارزهای دیجیتال دسته‌بندی دیگری نیز با عنوان نقدینگی صرافی (Exchange Liquidity) وجود دارد که تابعی از مِیکرها، تِیکرها (Maker & Taker) و جفت‌ارزهای فهرست‌‌شده در صرافی‌هاست. به‌عبارت دیگر نقدینگی در هر صرافی را می‌توان از مبادلاتی که در آن انجام می‌شود و جفت‌ارزهایی که پشتیبانی می‌شود، برآورد کرد.

محاسبه نقدینگی

همان‌ طور که اشاره کردیم یکی از مسائل اساسی شرکت‌ها موضوع نقدینگی و محاسبه آن است. از آنجا که شرکت‌ها برای آنکه توانایی پرداخت بدهی‌ها، معوقات و تعهدات خود را بررسی کنند از رابطه‌ای به نام نسبت نقدینگی (Liquidity Ratio) استفاده می‌کنند. نسبت نقدینگی به سه شیوهٔ مختلف محاسبه می‌شود که عبارت است از:

نسبت جاری (Current ratio): در این مدل که ساده‌ترین روش برای محاسبه نقدینگی است، میزان بدهی‌های جاری را بر دارایی‌های جاری تقسیم کرده و عدد به‌‌دست‌آمده میزان نقدینگی را مشخص می‌کند.

منظور از بدهی جاری، بدهی‌هایی است که موعد پرداخت آن کمتر از یک سال بوده و دارایی‌های جاری هم به‌معنای دارایی‌هایی است که می‌توان در کمتر از یک سال آنها را به پول نقد تبدیل کرد.

به‌طور کلی اعداد به‌‌دست‌آمده از نسبت جاری که ۱ یا بالاتر از آن باشد، نشان‌دهنده وضعیت مناسب یک شرکت است.

نسبت آنی (Quick ratio): در این مدلِ نقدینگی، مقدار عددی دارایی‌های فعلی از دارایی‌های جاری کسر می‌شود و عدد حاصل بر بدهی‌های فعلی تقسیم می‌شود.

نسبت پول نقد (Cash ratio): در این نسبت هم مجموع پول‌های نقد به‌علاوه سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده بر بدهی‌های جاری تقسیم می‌شود.

از آنجا که محور مطالب ما در این مقاله محاسبه نقدینگی و کاربردهای این نسبت‌ها نیست، با اشاره‌ای کوتاه به این موضوع به‌سراغ بازار ارزهای دیجیتال و عوامل مؤثر بر نقدینگی آن می‌رویم.

عوامل مؤثر بر نقدینگی ارزهای دیجیتال

حجم معاملات

یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار و تعیین‌کننده نقدینگی یک ارز دیجیتال، حجم مبادلات است. منظور از حجم در نقدینگی یا نقدشوندگی چیست؟ اینجا به‌معنای تعداد ارزهای دیجیتالی است که طی ۲۴ ساعت گذشته در یک پلتفرم مشخص خرید‌وفروش شده باشند.

به‌عبارت ساده حجم بالای تبادلات به‌معنای خریداران و فروشندگان بیشتر است و این حجم بیشتر به‌معنای نقدینگی بالاتر است. برای آنکه از حجم بالای معاملات برخی از ارزهای دیجیتال و نقدینگی آنها اطمینان پیدا کنید، بهتر است حجم مبادلات آنها را در چند صرافی بزرگ و معتبر بررسی کنید.

پلتفرم معاملات

صرافی‌های ارز دیجیتال بازار خرید‌و‌فروش این دارایی‌ها را در اختیار دارند؛ بنابراین صرافی‌هایی که بتوانند امکانات و امنیت بالاتری را ارائه کنند موجب جذب بیشتر معامله‌گران می‌شوند. همین موضوع در نهایت منتهی به سودآوری بیشتر و جذب نقدینگی می‌شود. صرافی‌هایی بزرگ‌تر به‌‌دلیل کاربران بیشتر و استفاده از جفت‌ارزهای مختلف از نقدینگی بالاتری برخوردار هستند.

پذیرش

عامل اصلی موفقیت یک ارز دیجیتال به محبوبیت و پذیرش آن گره‌ خورده است. برای آنکه ارز دیجیتالی با نقدینگی بالا داشته باشیم، باید مجموعه بزرگی از افراد از این دارایی برای انجام تراکنش‌های خود استفاده کنند.

به‌طور مثال ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین و اتریوم به‌‌دلیل محبوبیت و کارایی بیشتر از پذیرش بالاتری برخوردار هستند. در مقابل می‌توان به پروژه‌های جدیدی اشاره کرد که به‌‌دلیل اندک‌بودن محبوبیت و سطح پذیرش آن‌ها نقدینگی پایینی دارند.

بنابراین پذیرش یک ارز دیجیتال جدید توسط مردم و نهادها، موضوعی مهم و حیاتی به‌شمار می‌رود؛ پذیرش بیشتر یک ارز دیجیتال را می‌توان با نقدینگی بیشتر برابر دانست.

قانون‌گذاری

قوانین و مقررات حاکم بر ارزهای دیجیتال می‌تواند تأثیر مستقیمی بر نقدینگی این دارایی‌ها بگذارد. برخی از کشورها به‌شکل گسترده‌ای استفاده و تبادلات مبتنی بر ارزهای دیجیتال را غیرقانونی اعلام کرده‌اند. از آنجا که کاربران در چنین شرایطی نمی‌توانند به‌آسانی دارایی‌های دیجیتال خود را با دیگران مبادله کنند؛ بنابراین ‌بسیاری از صرافی‌ها و کاربران نمی‌توانند در چنین فضایی فعالیت کنند. با کاهش معاملات خرید‌و‌فروش و کم‌فروغ‌بودن بازار، نقدینگی هم روندی نزولی پیدا می‌کند.

هرچقدر قوانین محدود‌کننده کمتر باشد، به‌ همان نسبت میزان نقدینگی ارزهای دیجیتال بیشتر خواهد بود.

چرا نقدینگی اهمیت دارد؟

وجود نقدینگی بالا و قیمت‌های منصفانه بهترین شرایط را برای یک معامله‌گر ارزهای دیجیتال رقم می‌زنند. در بازاری با نقدینگی بالا فروشندگان می‌توانند داشته‌های خود را به‌ قیمت مناسب بفروشند و خریداران هم با قیمت‌هایی معقول می‌توانند آنچه را که می‌خواهند به‌ دست آورند.

در چنین بازاری معامله‌گران ارزهای دیجیتال می‌توانند به‌آسانی و به‌سرعت خریدار یا فروشنده مناسب را پیداکرده و معاملات خود را نهایی کنند. نقدینگی بالا در ارزهای دیجیتال باعث می‌شود قیمت تا حد قابل‌ملاحظه‌ای پایدار بماند و درگیر نوسانات شدید نشود. در سوی دیگر اگر بازار نقدینگی اندکی داشته باشد، شاهد بازاری نوسانی و پرریسک خواهیم بود.

بنابراین بازاری با نقدینگی بالا ثبات بیشتری به‌همراه دارد از سوی دیگر چنین شرایطی موجب می‌شود تا احتمال دست‌کاری و تغییر در قیمت‌ها نیز به‌حداقل برسد. اگر عده‌ای بخواهند با خرید یا فروش انبوه یک ارز دیجیتال قیمت را دست‌خوش تغییر کنند، چنین کاری در یک بازار با نقدینگی بالا تقریباً ناممکن خواهد بود.

از آنجا که یکی از پایه‌های پیش‌بینی بازار استفاده از تحلیل تکنیکال است و این موضوع با بررسی قیمت‌ در گذشته شکل می‌گیرد، در بازاری که به‌دلیل نقدینگی پایین دائماً در تلاطم باشد، نمی‌توان از شاخصی مانند تحلیل تکنیکال استفاده کرد.

استخر نقدینگی چیست؟

دنیای ارزهای دیجیتال هرروز شاهد توسعه و پیشرفت‌های چشم‌گیر است. هم‌زمان با افزایش حجم مبادلات و تنوع دارایی‌های موجود در بازار، نیاز به توسعه راه‌حل‌های جدید برای رفع خواسته‌ها و نیازهای موجود حس می‌شود. یکی از مفاهیم مهمی که توانست در این بازار غیرمتمرکز انقلابی ایجاد کند، امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DeFi) است.

این مفهوم حجم مبادلات ارزهای دیجیتال را به‌شدت افزایش داد، تا جایی که نیاز به وجود یک منبع تأمین نقدینگی در بازار برای افزایش سرعت مبادلات حس می‌شد. ازاین‌رو استخر نقدینگی (Liquidity Pool) شکل گرفت.

استخر نقدینگی به منبعی از توکن‌های مختلف گفته می‌شود که در صرافی‌های غیرمتمرکز توسط قرارداد‌های هوشمند (Smart Contract) قفل‌ شده و هدف آن رفع مشکلاتی است که به‌دلیل کمبود نقدینگی وجود دارد.

وجود استخرهای تأمین نقدینگی برای تداوم فعالیت بسیاری از صرافی‌های غیرمتمرکز مانند یونی سواپ (Uniswap) ضروری است. شاید بتوان گفت استخر نقدینگی هسته اصلی صرافی‌های غیرمتمرکز را تشکیل می‌دهد. از این استخرها برای تسهیل فرایند انجام سریع‌تر معاملات و وام‌دهی‌ها استفاده می‌شود.

سرمایه‌گذاران می‌توانند بخشی از دارایی‌های خود را در این استخرها وارد کنند و نقدینگی موردنیاز برای انجام معاملات را با این روش تأمین کنند. پس از انجام تراکنش‌ها، مبلغی به‌عنوان کارمزد از طرفین معامله اخذ می‌شود که بخشی از آن جهت پاداش به تأمین‌کنندگان تعلق می‌گیرد. پیدایش استخرهای نقدینگی موجب افزایش تعداد معاملات در بازار ارزهای دیجیتال شده‌ است.

جمع‌بندی

قابلیت «نقدپذیری» ویژگی مهمی است که باید به آن توجه داشت؛ زیرا این شاخص تعیین‌کننده میزان رونق و سلامت بازار است. به‌طور کلی در صورتی که نقدپذیری یک دارایی بالا باشد، سرمایه‌گذار می‌تواند در مدت‌زمان کوتاهی دارایی خود را به‌ پول تبدیل کند.

در طرف مقابل ممکن است یک کالا نقد‌پذیری اندکی داشته باشد. در این حالت تبدیل آن به پول با مشکلات متعددی از جمله نبود خریدار مناسب همراه خواهد بود؛ بنابراین برای یافتن یک خریدار و تبدیل چنین سرمایه‌ای به وجه نقد باید از قیمت منصفانه آن کاسته شود.

در زمان خرید یک کالا یا ارز دیجیتال حتماً به نقدپذیری و نقدینگی آن در بازارهای مختلف دقت کنید. توجه داشته باشید حجم معاملات یک کالا ممکن است تقلبی یا دست‌کاری شده باشد؛ اما نقدینگی را نمی‌توان جعل کرد.

انواع دارایی و بدهی در حسابداری

انواع دارایی و بدهی در حسابداری و آشنایی کامل با مفاهیم آن به شما کمک می‌کنند تا با اطلاعات کامل و تخصصی‌تری به اقداماتی همچون طبقه‌بندی و ذخیره دارایی در حسابداری بپردازید. دارایی، منبعی تلقی می‌شود که ارزش اقتصادی دارد و در اختیار نهادها، سازمان و افراد قرار می‌گیرد. دارایی سازمان‌ها منابع اقتصادی آن‌ها است. در عصر کنونی بخش عمده‌ای از واحدهای تجاری از حساب دارایی بهره می‌برند. دارایی مجموعه‌ای از تمام مستغلات و املاک، برند تجاری، تجهیزات، ماشین‌آلات و…. است و می‌توان جریان نقدی زمان آینده را طی زمان‌های طولانی‌مدت فراهم نماید. در ادامه همراه ما باشید تا به بررسی کامل‌تری از انواع دارایی در حسابداری و کاربرد هر دارایی بپردازیم.

تعریف دارایی؛ منظور از دارایی در حسابداری چیست؟

برای درک بهتر محتوای این مقاله بهتر است پیش از هر گفتاری با مفهوم دارایی آشنا شوید. با توجه به استانداردهای حسابداری منظور از دارایی یعنی: همه منابع و اموال اقتصادی که طی معامله‌های اقتصادی کسب می‌شوند. به عبارت ساده‌تر در فرایندهای مالی و اقتصادی تعدادی منابع اقتصادی به مالکیت یک واحد تجاری در می‌آید.

این واحد بر اساس فاکتور پول سنجش شده و تحت عنوان دارایی شناخته نقدینگی یا نقدشوندگی چیست؟ می‌شود. از انواع دارایی در حسابداری می‌توان به مواردی نظیر موجودی کالا، ساختمان، زمین، پول نقد، اثاثیه اداری، ماشین‌آلات و اوراق بهادار اشاره نمود.

در زبان انگلیسی دارایی، معادل لغت Asset است و به منابعی گفته می‌شود که از ارزش اقتصادی برخوردار بوده که افراد یا شرکت‌ها می‌توانند به واسطه آن در آینده کسب درآمد کرده و از آن سود ببرند. دارایی‌ها در ترازنامه ثبت می‌شوند. در هر ترازنامه ستون سمت چپ مربوط به بدهی‌ها و ستون دیگر مختص دارایی‌ شرکت‌ها است.

عمر مفید دارایی یعنی چی؟

منظور از عمر مفید یک دارایی مدت زمانی است که می‌توان از یک دارایی استفاده نمود. به عبارت ساده‌تر تعداد یا مقدار محصولی که از طریق یک دارایی حاصل می‌شود.

استهلاک دارایی یعنی چی؟

کاهش ارزش دارایی‌های ثابت بر اثر عواملی همچون فرسایش ناشی از کار طی یک دوره استفاده و عموماً گذر زمان استهلاک می‌گویند.

انواع دارایی در حسابداری

منبعی که به دست شرکت‌ها کنترل شده و نتیجه عملیات مالی پیشین است دارایی تلقی شده و انواع مختلفی دارد. انواع دارایی‌ها عبارت است از:

• دارایی جاری
• دارایی ثابت
• دارایی فیزیکی
• دارایی انتزاعی یا همان نامشهود
• دارایی عملیاتی
• دارایی غیرعملیاتی

ویژگی دارایی‌ها در حسابداری

همان‌طور که از قبل اشاره کردیم هر دارایی ویژگی منحصربه‌فردی دارد و بر همین اساس دارای طبقه‌بندی و کاربردهای متنوعی هستند. به‌طورکلی دارایی‌ها سه ویژگی دارند که در ادامه مطلب به‌اختصار به توضیح هر یک خواهیم پرداخت.

تشخیص دارایی و دارایی‌های خالص

در معادله حسابداری، کل دارایی‌ها با عنوان حقوق صاحب سهام‌ها و کل بدهی‌ها به کار رده می‌شود. در واقع به‌منظور بیان اختلاف بین کل یک دارایی و بدهی‌ای یک شرکت اصطلاح دارایی خالص کاربرد دارد؛ بنابراین می‌توان اظهار داشت که حقوق صاحبان سهام و دارایی‌های خالص یکسان و هر دو نمایانگر اختلاف میان کل بدهی‌ها و کل دارایی‌ها هستند.

انواع دارایی در حسابداری بر اساس قابلیت تبدیل یا همگرایی

بر اساس قابلیت نقدشوندگی، قابلیت تبدیل و همگرایی می‌توان دارایی‌ها را به دو دسته دارایی‌های جاری و ثابت طبقه بندی نمود. این تنها یک روش از چندین روش تقسیم بندی دارایی در حسابداری است.

دارایی‌های جاری

به دارایی‌هایی جاری گفته می‌شود که عملیات تبدیل شدن آن‌ها به وجوه نقد به آسانی صورت پذیرد. اوراق بهادار در بازار، سهام موجودی، سپرده‌های ثابت، مانده‌های بانکی، قبض‌های دریافتی، بدهی بدهکاران، سرمایه گذاری‌های کوتاه مدت و هزینه‌هایی که از قبل پرداخت شدند، نمونه‌ای از دارایی‌های جاری هستند. این دسته از دارایی‌ها به عنوان دارایی‌های نقدی تلقی شده و در مقایسه با دارایی ثابت از عمر کوتاه‌تری برخوردارند.

دارایی‌های ثابت

دارایی های ثابت از منابع ماهیت ثابتی داشته و تبدیل آن‌ها به وجه نقدی امکان پذیر نیست. فروش دارایی‌های ثابت به گذشته زمانی طولانی و طی شدن روال عادی نیاز دارد. از این دارایی‌ها می‌توان به مواردی همچون ساختمان‌ها، زمین، تجهیزات موجود، کارخانه و ماشین آلات اشاره نمود. دارایی غیر جاری، دارایی‌های سخت و بلند مدت از ویژگی های دارایی‌های ثابت می‌باشد. افزون بر این لازم است بدانید که با گذر زمان از ارزش اقتصادی دارایی‌ای ثابت کاسته شده و به تدریج دچار استهلاک می‌شوند.

آشنایی با مفهوم ترازنامه در حسابداری

آشنایی با چیستی ترازنامه و کاربرد آن در حسابداری یکی از پیش زمینه‌های محتوای این مقاله است. از این رو پیش از شروع گفتار بعدی، به بررسی مفهوم ترازنامه می‌پردازیم. در حقیقت ترازنامه به واسطه گزارش دارایی‌ها، سرمایه و بدهی‌های واحد تجاری اطلاعات مرتبط با تعهدات اقتصادی، منابع اقتصادی و از همه مهم‌تر حقوق مالی صاحبین سرمایه را فراهم می‌کند.

به بیان دیگر ترازنامه همان شکل بسط داده شده یک معامله اساسی در حسابداری است. جالب است بدانید که ترازنامه در یک مقطع زمانی، نمایانگر وضعیت مالی یک واحد تجاری است. به همین خاطر ترازنامه به‌صورت وضعیت مالی عنوان گرفت. در زبان انگلیسی معادل عبارت Balance sheet است. به‌واسطه یک ترازنامه و گزارش بدهی، دارایی و سرمایه مؤسسه می‌توان در پایان دوره مالی و تاریخ معین، وضعیت مالی آن مؤسسه را منعکس نمود.

اهمیت ترازنامه‌ها به اندازه‌ای است که می‌توان آن را در قالب تصویر به‌عنوان یک واحد اقتصادی در نظر گرفت. توجه داشته باشید که هر ترازنامه باید در پایان دوره‌های مالی توسط حسابرسی تهیه و تکمیل گردد. به‌طورکلی این گزارش از سه قسمت اصلی شامل دارایی بدهی و سرمایه متشکل شده است. وضعیت کلی هر ترازنامه می‌بایست مشابه با معادله اصلی حسابداری است. همان‌طور که از قبل اشاره شد دارایی‌ها در ترازنامه‌ها به ثبت می‌رسند.

ستون دارایی‌ها در ترازنامه

در ستون اول مربوط به دارایی‌های یک واحد اقتصادی میزان نقدینگی به ترتیب از بالا به سمت پایین قرار می‌گیرد. میزان نقدینگی دارایی یعنی سهولت تبدیل نمودن آن دارایی به وجه نقدی چه مقدار است. هرچقدر عملیات تبدیل یک دارایی به پول نقد راحت‌تر است، نقدینگی بیشتر خواهد بود و باید در سطرهای بالاتری از ستون ترازنامه قرار گیرد.

در نتیجه ترازنامه به ما نشان می‌دهد که یک شرکت چه مقدار بدهی دارد، چه میزان دارایی دارد و صاحبان این شرکت به چه اندازه سرمایه‌گذاری نموده‌اند؟

انواع دارایی در ترازنامه

مهم‌ترین معیار سنجش وضعیت سوددهی و مالی شرکت‌ها، ارزیابی و بررسی صورت مالی آن‌ها است. با وجود صورت‌های مالی می‌توان از شرایط دارایی، بدهی و اطلاعات مالی سازمان‌ها آگاه شد. امروزه ترازنامه‌ها مهم‌ترین صورت مالی هستند که در این راستا می‌توان از آن‌ها بهره برد. انواع دارایی جاری و غیرجاری شرکت‌ها در ترازنامه‌ها نمایش داده می‌شوند.

حال این دارایی منابع و اموال مربوط به یک شرکت است و شامل تسلط مالکانه یک واحد تجاری، منابع اقتصادی است. جهت آشنایی و کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با مفهوم دارایی و انواع آن به قسمت‌های پیشین مقاله مراجعه نمایید.

اهمیت طبقه‌بندی دارایی‌ها

طبقه‌بندی دارایی‌ها برای یک تجارت از اهمیت قابل‌توجهی برخوردار است. برای مثال، اطلاع از این که کدام دارایی جاری و کدام یک ثابت هستند جهت درک سرمایه خالص در حال گردش مرتبط به یک شرکت مهم است.

افزون بر این، در یک حرفه یا صنعت پرریسک، ارزیابی ریسک و قابلیت پرداخت با درک این که دارایی‌ها مشهود و یا نامشهود هستند، راحت‌تر صورت می‌گیرد. تعیین نوع دارایی‌ها از لحاظ عملیاتی و یا غیرعملیاتی بودن نیز جهت درک سهم درآمدهای یک دارایی و مشخص نمودن درصد درآمدهای شرکت کاربرد دارد.

انواع بدهی

باتوجه‌به بند ۱۳ استاندارد شماره چهارده، تنها وقتی یک بدهی باید در جایگاه بدهی جاری قرار گیرد که از محل دارایی‌های جاری قابل پرداخت شدن و موعد پرداخت آن یک سال یا کمتر در نظر می‌گیرند. استناد پرداختی، و حساب‌های اینترنتی متداول‌ترین بدهی‌های جاری هستند.

بدهی جاری

بدهی جاری یک تعهد دارای دو ویژگی کلیدی است:

• اولین خصوصیت بدهی‌های جاری این است که شرکت بایستی بدهی را طی یک چرخه عملیاتی و یا یک سال، هر یک که طولانی‌تر است، تسویه نماید.
• به طور منطقی شرکت توقع دارد بدهی را یا از طریق بدهی جاری دیگر و یا از طرق دارایی‌های جاری خود پرداخت نماید.

هر بدهی دیگری که به طور هم‌زمان دو ویژگی فوق را دارا نباشد، جزو بدهی‌های بلندمدت یا همان غیرجاری طبقه‌بندی می‌شود.

انواع بدهی‌های جاری در حسابداری

گروه بدهی‌های جاری موارد زیر را شامل می‌شود:

• اسناد قابل پرداخت تجاری
• پیش دریافت درآمد
• حساب‌های قابل پرداخت تجاری
• ذخیره مالیات یا مالیات پرداختنی
• دستمزد و حقوق پرداختنی
• سود تضمین شده قابل پرداخت

اسناد پرداختنی تجاری

منظور از اسناد پرداختنی، آن دسته از تعهداتی است که شرکت‌ها در قبال آن یک سند بدهی به بستانکار داده‌اند. حال اگر این سند به‌ازای دریافت خدمات یا خرید کالا صادر شده باشد، اسناد پرداختنی تجاری عنوان می‌گیرد. در شرایطی که سند بدهی طی یک سال بعد از تاریخ ترازنامه سررسید شود، جزو گروه بدهی‌های جاری طبقه‌بندی خواهد شد.

پیش دریافت درآمد

برای درک بهتر چیستی پیش دریافت درآمد، به مثال زیر توجه کنید:

یک شرکت بیمه همچون بیمه آسیا مبلغ حق بیمه را به هنگام انعقاد قراردادهای پوششی خود از مشتریان دریافت می‌نماید. شرکت‌های هواپیمایی نیز پیش از ارائه خدمات پرواز، مبلغ بلیت‌ها را از مسافران خود می‌گیرد. هر دو شرکت فوق از راه معاملات مختلف، پیش دریافت درآمد کسب نموده‌اند. در واقع پیش دریافت درآمد، درآمدهایی است که وجه مرتبط با آن دریافت شده، درحالی‌که هنوز کالا یا خدماتی به مراجعه‌کننده ارائه نشده است.

حساب‌های پرداختنی جاری

با دریافت خدمات و خرید کالا به صورت نسیه، حساب‌های پرداختنی تجاری شکل می‌گیرد. یکی از بارزترین ویژگی این دسته از بدهی‌ها، آن است که شرکت به ازای خرید کالا، سند بدهی مثل سفته یا چک به فروشنده ارائه نمی‌دهد. به همین خاطر آن‌ها را بدهی‌های دفتری می‌خوانند. چرا که تنها در دفاتر حسابداری فروشنده و خریدار ثبت می‌شوند.

مالیات پرداختنی

به‌طورکلی در عملیات تجاری شرکت‌های بازرگانی با نوع مالیات مواجه هستند: عوارض و مالیات بر ارزش افزوده و مالیات بر درآمد. بخش عمده‌ای از کالاهایی که خریداری می‌کنیم، مشمول عوارض و مالیت بر ارزش‌افزوده هستند. به نمایندگی از شرکت امور مالیاتی، فروشندگان عوارض بر ارزش‌افزوده را از خریداران کسب و به‌صورت دوره‌ای به حساب شرکت امور مالیاتی واریز می‌کنند.

حصه جاری بدهی‌های بلندمدت

از قبل هم اشاره کردیم که بدهی‌هایی که بعد از تاریخ ترازنامه ظرف یک سال تسویه می‌شوند، باید در مجموعه بدهی‌های جاری گزارش و طبقه‌بندی گردند. ازاین‌رو بدهی‌های بلندمدتی سررسید شدنشان در دوره مالی بعدی است، نیز می‌بایست در تاریخ ترازنامه به‌عنوان بدهی‌های جاری ثبت شوند.

بدهی‌های بلندمدت حصه جاری، هم به کل یا بخشی از بدهی‌های طولانی‌مدت مربوط است که در دوره مالی بعدی سررسید می‌شوند. به‌عنوان‌مثال، فرض کنید یک شرکت در ابتدای سال ۱۳۹۰ وامی پنج‌ساله به مبلغ ۵۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال دریافت نموده است.

این شرکت باید از شروع سال بعدی هرسال ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال از وام مذکور را پرداخت کند. پس این شرکت در تاریخ ۲۹ اسفند سال ۱۳۹۰ به هنگام تهیه و تکمیل ترازنامه، از این وام مبلغ ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال را تحت عنوان حصه جاری بدهی بلندمدت در گروه بدهی‌های جاری گزارش می‌نماید.

حساب و کتاب انواع دارایی و بدهی ها را با نرم افزار حسابداری سپیدار انجام دهید

عصر امروز روی اقتصاد و سرمایه‌گذاری می‌چرخد. شرایط حاکم در این عصر اهمیت آشنایی با دارایی‌ها، بدهی و سرمایه‌ها در حسابداری را دوچندان می‌کند. آشنایی با مفهوم دارایی، انواع دارایی در حسابداری، دارایی جاری، بدهی‌های جاری، درک اهمیت طبقه‌بندی دارایی‌ها و… از اساسی‌ترین پایه‌های موفقیت و منفعت شرکت‌ها و سهام‌داران است.

هیچ شرکتی بدون آگاهی کامل از این مسائل در مسیر موفقیت و رشد قرار نخواهد گرفت. اگر به دنبال بهترین نرم افزار حسابداری برای حساب و کتاب شرکت خود هستید، می‌توانید از طریق شماره تماس ۰۲۱۸۱۰۲۲۲۲۲ با کارشناسان فروش ما در تماس باشید.

سؤالات متداول

• دارایی در حسابداری چیست؟

منظور از دارایی در حسابداری منبعی ارزشمند است که در اختیار نهاد، فرد و سازمان قرار می‌گیرد.

• انواع دارایی در حسابداری کدام هستند؟

دارایی در حسابداری انواع گوناگونی دارد که مهم‌ترین آن‌ها عبارت است از: دارایی جاری، دارایی ثابت، دارایی عملیاتی و غیرعملی، دارای انتزاعی یا نامشهود، دارایی‌های مشهود

• آیا دارایی‌ها در حسابداری از خصوصیات خاصی برخوردار هستند؟

بله دارایی‌ها در حسابداری ویژگی‌های خاصی شامل منابع، مالکیت و ارزش اقتصادی دارند.

• دارایی‌ها در حسابداری چه قابلیت‌هایی دارند؟

از قابلیت‌های دارایی‌ها می‌توان به فیزیکی بودن، سهولت تبدیل آن‌ها به وجه نقد و استفاده عملیاتی از آن‌ها اشاره داشت.

• آیا تمامی دارایی‌های ثابت در حسابداری استهلاک‌پذیرند؟

خیر، زمین نمونه‌ای از دارایی‌های ثابت است که استهلاک‌پذیر نبوده و به‌مرورزمان از بین نمی‌رود.

آشنایی با مفهوم نقدشوندگی در بازار بورس

آشنایی با مفهوم نقدشوندگی در بازار بورس

یکی از مفاهیم اولیه مهم در بازار سرمایه و بطورکلی هر بازار سرمایه گذاری، مسئله نقدشوندگی دارایی است. هر سرمایه گذاری در کنار برآورد سود سرمایه گذاری در دارایی، به ریسک های آن و همچنین قابلیت نقدشوندگی آن نیز تاکید می کند.

منظور از نقدشوندگی این است که شما بعد از سرمایه گذاری در یک دارایی با چه سرعت و کیفیتی می توانید دوباره دارایی را به وجه نقد تبدیل کنید؛ مثلاً نقدشوندگی سرمایه گذاری در بازار دلار و طلا عمدتاً بالا و مسکن کمتر از آن است.

در بازار سرمایه، قابلیت نقدشوندگی وابسته به سهم شرکت ها و وضعیت کلی بازار متفاوت است. ممکن است سهمی که شما خریداری کرده اید به دلیلی از سوی ناظر بازار بسته شود. در این حالت تا بازگشایی مجدد سهم، شما امکان نقد کردن سرمایه خود را ندارید. علاوه بر آن کاهش شَدید میزان معاملات در یک سهم یا کلیت بازار به دلیل نبود نقدینگی و رخوت بازار هم ممکن است شرایطی را ایجاد کند که امکان فروش همه دارایی ها در زمان دلخواه فراهم نشود؛ یعنی خریداری برای سهم وجود نداشته باشد؛ به ویژه آنکه شما نخواهید سهم را در قیمت های بسیار پایین بفروشید.

در این مقاله شما می توانید با نقدشوندگی و نحوه محاسبه آن در بازار بورس ایران آشنا شوید.

نقدشوندگی چقدر است؟

واقعیت این است که اهمیت نقدشوندگی بیشتر از آنکه به اصل آن مرتبط باشد به شما مرتبط است؛ اگر فردی با دید بسیار بلندمدت پولش را وارد سهمی می کند و در کوتاه مدت نیازی به آن ندارد لازم نیست برای انتخاب سهم خیلی روی نقدشوندگی تمرکز کند. بر عکس اگر فردی می خواهد فقط برای یک دوره کوتاه چند ماهه پولش را وارد بازار سرمایه کند و بعد از آن به آن نیاز دارد یا اینکه می خواهد بعد از دوره ای در سهام دیگری سرمایه گذاری کند باید روی نقدشوندگی حساس تر باشد. این گروه برای سنجش نقدشوندگی یک سهم می توانند به معیارهای زیر توجه کنند:

تعداد روزهای بسته در یکسال گذشته

بطورکلی نمادها در مواقع خاص مثل زمان برگزاری مجامع، ارائه گزارش های تعدیل قابل توجه سود و مانند آن بسته می شوند که گریزی از آن نیست. اما برخی سهم ها بطورکلی پُر حاشیه هستند و تعداد روزهای بسته بودن آنها بیشتر است. به عنوان مثال برخی نمادهای بانکی به دلیل ابهام در صورت های مالی مدت ها است که بسته اند. برای دیدن سابقه تعداد روزهای بسته یک سهم در گذشته ساده ترین کار ملاحظه نمودار تغییرات قیمت سهم است. دوره هایی که قیمت یک خط راست افقی است و تغییر نکرده نماد بسته شده است. برای بررسی دقیق تر می توانید به سایت tsetmc.com مراجعه کرده و تعداد روزهای بسته در 3 و 12 ماه گذشته را برای نماد دلخواه ملاحظه کنید.

میزان معاملات و تعداد روزهای بدون معامله

البته ممکن است سهمی باز باشد اما باز هم امکان نقد کردن پول برای شما میسر نباشد. بطورکلی برخی سهم ها کمتر مورد توجه بازار هستند و تعداد معاملات در آنها اندک و فاصله سفارش های خرید و فروش بسیار بالا است. ممکن است یک نماد در یک روز کاری اصلاً معامله نشود. برای ملاحظه و بررسی سهم از نظر ارزش و میزان معاملات در روزهای گذشته، می توانید در سایت tsetmc بعد از باز کردن صفحه نماد مورد نظر، گزینه سابقه معاملات را انتخاب کنید.

نماد جزو 50 شرکت برتر هست؟

شرکت بورس به صورت دوره ای 50 شرکت برتر را معرفی می کند. انتخاب این شرکت ها بر اساس سه معیار انجام می شود که دو مورد از آنها (میزان و تناوب داد و ستد) مستقیماً نشان دهنده قابلیت نقدشوندگی سهم است. بنابراین اگر خیلی نگران نقدشوندگی پول خود هستید می توانید تعداد بیشتری از 50 شرکت برتر را در سبد خود جای دهید.

شاخص های نقدشوندگی تهیه شده را بررسی کنید.

برخی شرکت های تحلیل بازار، شاخص هایی برای نقدشوندگی سهم تهیه و ارائه می کنند. این شرکت ها نقدشوندگی سهم را به صورت درصد گزارش می کنند.

البته بهترین کار این است که خودتان مدتی سهم را رصد کنید. به عنوان مثال اگر قرار است پنج شرکت را در نهایت در سبد خود قرار دهید، 20 نماد منتخب خود را به مدت چند هفته رصد کنید؛ یعنی هر روز تغییرات قیمت، میزان معاملات نقدینگی یا نقدشوندگی چیست؟ و از آن مهم تر، تعداد بازیگران فعال سهم و ترکیب آن (حقیقی یا حقوقی) را هر روز رصد کنید. همچنین فاصله سفارش های خرید و فروش را در نظر داشته باشید. در این حالت قطعاً برداشت بسیار دقیق تری از قابلیت نقدشوندگی سهم (در کنار دیگر ویژگی های مهم آن) بدست خواهید آورد.

منابع

مقاله علمی و آموزشی «آشنایی با مفهوم نقدشوندگی در بازار بورس»، نتیجه ی نگارش جناب آقای حمیدرضا خداپرست می باشد.