تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟

توکن‌های مثلی(Fungible Tokens):

تفاوت کوین و توکن

بسیاری از افراد به واسطه شنیدن نام بیت کوین و اتریوم با بازار ارزهای دیجیتال آشنا شده‌اند. علاوه بر بیت کوین و اتریوم اما کوین‌ها و توکن‌های دیگری نیز به وجود آمده‌اند. نخستین سوالی که با شنیدن اصطلاح توکن به ذهن می‌آید این است که تفاوت کوین و توکن چیست؟

کوین‌ها دارای بلاک‌چین اختصاصی بوده اما توکن‌ها بر روی یک بلاک‌چین میزبان ایجاد می‌شوند. در ادامه به بررسی مفهوم کوین و توکن، انواع کوین، انواع توکن، فرایند توکن سوزی، نحوه تشخیص توکن‌های کلاهبرداری و تفاوت کوین و توکن می‌پردازیم.

کوین چیست؟

قبل از توضیح تفاوت کوین و توکن بهتر است با مفهوم اصطلاحات کوین و توکن به صورت جداگانه آشنا شویم. کوین (Coin)، نوعی دارایی دیجیتالی است که بر پایه الگوریتم‌های رمزنگاری ایجاد شده و ارزش را در طول زمان در شبکه بلاکچین ذخیره می‌کند.

بلاکچین اختصاصی یکی از ویژگی‌های اصلی کوین‌ها و مهم‌ترین عامل تفاوت کوین و توکن به‌شمار می‌رود. به بیان ساده‌تر، کوین‌ها دارای کیف پول و آدرس اختصاصی می‌باشند. سایر موارد مربوط به تفاوت کوین و توکن نیز از همین موضوع ناشی می‌شود.

بیت‌کوین، نخستین و معروف‌ترین کوین‌ موجود در بازار ارزهای دیجیتال است که در سال 2009 به بازار ارزهای دیجیتال عرضه شد. بلاکچین اتریوم نیز به عنوان دومین نسل بلاکچین شناخته می‌شود که کوین بومی آن ارز دیجیتال اتر با نماد ETH یا همان اتریوم است.

بلاک‌چین‌ ترون(Tron)، کاسموس(Cosmos) و بلاک‌چین تزوس (Tezos)، مهم‌ترین بلاک‌چین‌های میزبان توکن‌ها در بازار ارزهای دیجیتال هستند که پس از بیت کوین ایجاد شده‌اند.

ویژگی کوین‌ها

کوین‌ها در واقع نوعی پول دیجیتالی هستند که ویژگی‌های پول را به صورت غیرمتمرکز دربرمی‌گیرند:

• قابل انتقال هستند.
• قابل تقسیم و قابل تعویض هستند.
• در امور پرداختی، قابل پذیرش هستند.
• قابل استخراج بوده و عرضه محدودی دارند.
• دارای بلاک‌چین اختصاصی بوده و ماندگار هستند.
• به دارندگان، حق مشارکت در شبکه بلاکچین اختصاصی خود را می‌دهند.

انواع کوین

کوین‌ها در بازار ارزدیجیتال به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند : کوین‌های متمرکز و کوین‌های غیرمتمرکز.

کوین‌ های متمرکز

کوین‌ها یا ارزهای دیجیتال متمرکز به آن دسته از کوین‌هایی گفته می‌شود که کارکردی مشابه پول دارند؛ با این تفاوت که در دنیای ارزهای دیجیتال به‌کار برده‌می‌شوند.

در معنای دقیق‌تر می‌توان گفت همان‌گونه که بانک‌ مرکزی، پول را چاپ و روانه بازار می‌کند تا کنترل عرضه و تقاضا را به‌دست گیرد، سازندگان کوین‌های متمرکز نیز با نظارت کامل این کوین‌ها را چاپ و وارد بازار ارزهای دیجیتال می‌کنند تا میزان عرضه و تقاضا را کنترل ‌کنند. کوین‌هایی همچون ریپل (XRP)، ایاس (EOS) و دوج کوین (Doge).

کوین‌ های غیرمتمرکز

کوین‌ها یا ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که توسعه‌دهندگان در آن نقشی ندارند و تحت کنترل هیچ نهاد و سازمانی قرارنمی‌گیرند. اطلاعات مربوط به این کوین‌ها به‌جای آن‌که روی سرور مرکزی ذخیره شوند، روی هزاران سرور ذخیره می‌شوند.

بنابراین، احتمال دزدی و هک در آن‌ها ازبین می‌رود و شبکه‌ای امن و مطمئن در دسترس کاربران قرارمی‌گیرد. کوین‌هایی همچون اتریوم (ETH)، لایت‌کوین (LTC) و کاردانو (ADA).

کاربرد کوین‌ها

کوین‌ها کارکردی همانند پول واقعی دارند و تنها به عنوان روش پرداخت به‌کار می‌روند، به عنوان مثال برای خرید و فروش و کارهایی از این قبیل مورد استفاده قرار می‌گیرند.

به صورت جزئی، کاربرد کوین‌ها در سه مورد زیر خلاصه می‌شود:

• انتقال پول و حواله‌های بین‌المللی
• واحدی برای ارزش‌گذاری سایر کالاها و محصولات
• ذخیره‌ی ارزش و کسب سود از نگهداری یا خرید و فروش آن

یکی دیگر از موارد موجود در تفاوت کوین و توکن، میزان کاربردهاست که در ادامه به توضیح کاربرد توکن‌ها می‌پردازیم.

توکن چیست؟

پس از آشنایی با مفهوم کوین، برای درک دقیق‌تر تفاوت کوین و توکن بهتر است با اصطلاح توکن به صورت جداگانه آشنا شویم. توکن‌ها نوع دیگری از دارایی‌های دیجیتالی هستند که برخلاف کوین‌ها دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند. بلکه با استفاده از قراردادهای هوشمند، بر روی یک بلاک‌چین دیگر که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند.

بنابراین توکن‌ها قابل استخراج نبوده و تنها برای مبادله مورد استفاده قرار می‌گیرند.بیشتر توکن‌ها بر بلاک‌چین اتریوم ساخته می‌شوند.

برخی افراد معتقدند که توکن‌ها به این علت که دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند، اعتبار و ارزشی ندارند. اما در حقیقت این یک نظریه مردود و غیرقابل قبول است. چرا که توکن‌ها علاوه ‌بر آن‌که یک دارایی دیجیتال محسوب می‌شوند، می‌توانند بیانگر سهم نیز باشند.

هدف از ساخت توکن چیست؟

حال با آشنایی با مفهوم کوین و توکن، ممکن است این سوال در ذهن شما شکل گرفته‌باشد که هدف از ساخت توکن چیست؟ چرا شرکت‌ها به جای ایجاد شبکه بلاک‌چین اختصاصی خود از بلاک‌چین سایر ارزهای دیجیتال استفاده می‌کنند؟

دلیل ساخت توکن به صورت کلی در تامین امنیت و کاهش هزینه‌ها خلاصه می‌شود. ایجاد بلاک‌چین اختصاصی سطح بالایی از دانش فنی، زمان و هزینه‌ی بالایی را می‌طلبد. اما سازمان‌ها می‌توانند با داشتن سطح مشخصی از دانش برنامه‌نویسی و با هزینه کم‌تر و تنها در عرض چند ساعت، توکن اختصاصی خود را با استفاده از قراردادهای هوشمند، بر بلاک‌چین‌های میزبان ایجادکنند. این مورد هم یکی دیگر از مهم‌ترین موارد تفاوت کوین و توکن است.

در واقع مدیران پس از ایجاد توکن و ارائه ردمپ و مسیر اختصاصی آن، اعتمادسازی لازم را نسبت به پروژه خود شکل می‌دهند و از طریق انواع عرضه اولیه و فروش توکن به افراد، تامین مالی پروژه صورت می‌گیرد. به این ترتیب مسیر برای ایجاد بلاک‌چین اختصاصی، تا حدودی هموارتر می‌شود.

در برخی موارد نیز توکن‌ها دارای ماهیت کلاهبرداری و اسکم بوده و با هدف هک و سرقت دارایی‌های کیف‌پول میزبان ایجاد می‌شوند.

چگونه توکن‌های کلاهبرداری را تشخیص دهیم؟

• همان‌طور که می‌دانید وبسایت کوین مارکت کپ، معتبرترین مرجع برای شناخت پروژه‌های رمزارزیست. کاربران می‌توانند تمامی اطلاعات مربوط به یک ارزدیجیتال را در این وبسایت مشاهده کنند. توصیه ما به شما این است که قبل از هرگونه اقدام برای خرید یا سرمایه‌گذاری در یک توکن، داده‌های مربوط به آن را در این وبسایت بررسی کنید.

پس از بررسی تفاوت کوین و توکن، در صورت مواجهه با پروژه‌های مربوط به توکن‌های مختلف می‌توانید با توجه به موارد فوق اعتبار یک توکن را مورد بررسی قرار داده و پس از آن برای سرمایه‌گذاری در این توکن تصمیم‌گیری کنید.

ایردراپ توکن‌ها

در بازار کریپتوکارنسی، اصطلاح ایردراپ (Airdrop) به معنای اهدای یک دارایی دیجیتالی به کاربران به صورت رایگان است. این مکانیسم معمولا با هدف جذب مخاطب برای شبکه‌های اجتماعی پروژه یک توکن یا کوین صورت می‌گیرد تا با شناساندن آن پروژه به فعالان جامعه کریپتوکارنسی، سرمایه‌گذارهایی برای تامین مالی آن جذب شوند.

ایردراپ‌ها معمولا به این صورت شکل می‌گیرند که افراد می‌توانند تحت شرایط خاصی همانند پیوستن به کمپین‌ها یا شبکه‌های اجتماعی پروژه و اشتراک‌گذاری آن با دیگران، تعداد مشخصی از آن توکن را در قالب پاداش برای مشارکت، در کیف‌پول‌های خود دریافت کنند.

انواع توکن‌ها

یکی دیگر از اصلی‌ترین موارد مربوط به تفاوت کوین و توکن این است که کوین‌ها عموما ابزار دریافت و پرداخت در شبکه بلاکچین هستند.توکن‌ها اما نسبت به کوین‌ها، کاربرد و انواع مختلفی دارند. با توجه به کاربرد توکن‌ها، می‌توان آن‌ها را در نه نوع توکن‌های مثلی، توکن‌های غیرمثلی، توکن‌های ارزی، توکن‌های حاکمیتی، توکن‌های اوراق بهادار، توکن‌های دارایی، توکن‌های کاربردی، توکن‌های سهمی و توکن‌های جایزه دسته‌بندی کرد.

توکن‌های مثلی(Fungible Tokens):

توکن‌ سوزی، مکانیسمی برای حفظ ارزش توکن‌ها

توکن سوزی (Token burn)، فرایندی است که در آن بنیان‌گذاران تعداد مشخصی از توکن‌ یا کوین‌ را به صورت عمدی و غیرقابل بازگشت، به کیف پول‌های ناشناخته ارسال می‌کنند.

توکن سوزی با تکیه بر اصل عرضه و تقاضا و با هدف کنترل تورم در تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ بازار یک کوین یا توکن ایجاد می‌شود. مطابق با قانون عرضه و تقاضا، هرچه کالا یا محصولی کم‌یاب باشد، ارزش بیشتری خواهد داشت.

هدف اصلی از توکن سوزی این است که تعداد توکن‌های درگردش کاهش یافته و از این طریق ارزش آن در طول زمان افزایش یابد. به این ترتیب، افراد بیشتری برای خرید و سرمایه‌گذاری در آن پروژه علاقمند خواهندشد.

تفاوت کوین و توکن

همان‌طور که در ابتدای مقاله ذکر کردیم، اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن در وجود بلاک‌چین اختصاصی است. کوین‌ها بر بلاک‌چین اختصاصی خود ایجاد می‌شوند. در حالی که توکن‌ها بر بلاک‌چین‌های میزبان ایجاد می‌شوند و دارای شبکه اختصای نیستند. سایر تفاوت‌های این دو دارایی دیجیتالی نیز از همین تفاوت ناشی می‌شود.

کوین	توکن
بر بلاک‌چین اختصاصی خود ایجاد می‌شوند.	دارای بلاک‌چین اختصاصی نبوده و بر بلاک‌چین میزبان ایجاد می‌شوند.
اصلی‌ترین کاربرد آن‌ها در امور پرداختی است.	دارای کاربردهای گوناگون از جمله واسطه پرداخت و سهام هستند.
در آدرس‌های اختصاصی خود ذخیره می‌شوند.	در کیف‌پول‌ بلاک‌چین میزبان ذخیره می‌شوند.
مشهورترین کوین در بازار ارزهای دیجیتال؛ بیتکوین	پرکاربردترین توکن در بازار ارزهای دیجیتال؛ تتر

توکن بخریم یا کوین؟

کوین‌ها و توکن‌ها دو نوع متفاوت و در عین حال محبوب از دارایی‌های دیجیتال هستند که هر یک کاربرد و ویژگی‌های منحصربه‌خود را دارند. همانطور که در مطلب فوق توضیح داده شد،مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن در وجود بلاک‌چین اختصاصی می‌باشد. به این صورت که کوین‌ها بر بلاک‌چین اختصاصی خود ایجاد و ذخیره می‌شوند.

توکن‌ها اما بر روی بلاکچین‌های میزبان همچون اتریوم، بایننس اسمارت چین و یا تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ پالیگان ایجاد می‌شوند. این تصور که توکن‌ها به علت نداشتن بلاکچین اختصاصی گزینه‌های مناسبی برای سرمایه‌گذاری و کسب سود از بازار هستند تصور چندان صحیحی نیست.

برای مثال ارز دیجیتال شیبا یک توکن بوده و همانطور که احتمالا می‌دانید افراد بسیاری با سرمایه‌گذاری و ترید روزانه شیبا (SHIB) به سودهای قابل توجهی دست یافتند.

ارز دیجیتال بایننس کوین (BNB) نیز که رمزارز بومی بلاکچین بایننس اسمارت چین (BSC) است در ابتدا یک توکن بوده که بر بستر بلاکچین اتریوم راه‌اندازی شد و پس از مدتی به شبکه اصلی خود یعنی BSC انتقال پیدا کرد و هم اکنون یک کوین بسیار ارزشمند در بازار ارزهای دیجیتال است.

بنابراین تفاوت کوین و توکن نباید این ذهنیت را در افراد به وجود آورد که فقط در کوین‌ها یا فقط در توکن‌ها سرمایه‌گذاری کنند. بلکه اعتبار و بازدهی یک پروژه، ارتباط چندانی به ماهیت کوین یا توکن بودن ندارد. بلکه لازم است تا قبل از هرگونه اقدام برای سرمایه‌گذاری، پیرامون بنیاد و اهداف مربوط به پروژه کوین یا توکن، بررسی و ارزیابی‌های لازم را به عمل آورید.

با توجه به توضیحاتی که پیرامون تفاوت کوین و توکن داده شد، شما کدام کوین یا توکن را برای سرمایه‌گذاری انتخاب می‌کنید؟ تحلیل و دیدگاه خود را در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

کاردانو کوین است یا توکن؟

ارز دیجیتال ADA یا همان کاردانو، کوین بومی بلاکچین Cardano است که بر روی بلاکچین اختصاصی خود ایجاد شده و بنابر مطلب گفته شده در مطلب تفاوت کوین و توکن، کاردانو یک کوین است.

تتر کوین است یا توکن؟

تتر (USDT) استیبل کوینی است که از آن به عنوان دلار مجازی یاد شده و بر بستر بلاکچین اتریوم، ترون و بایننس فعالیت می‌کند و یک توکن است.

فرق رمزارز و توکن چیست؟

تمامی دارایی‌های دیجیتالی که در بازار ارزهای دیجیتال قابل معامله هستند، رمزارز نامیده می‌شوند. بنابراین کوین و توکن هر دو رمزارز هستند.

چگونه می‌توان کوین یا توکن بودن یک ارز را تشخیص داد؟

با جستجو کردن نام یا نماد یک ارز در وبسایت کوین مارکت کپ می‌توانید کوین یا توکن بودن آن را مشاهده کنید.

آیا توکن می‌تواند به کوین تبدیل شود؟

بله. وقتی یک توکن پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن‌های خود را به عنوان یک کوین به بلاک چین جدید منتقل کند،به کوین تبدیل خواهد شد. رمزارزهای بایننس کوین (BNB)، ترون (TRX) و زیلیکا (ZIL) مثال‌هایی در این مورد هستند.

تفاوت شبکه هایBEP2، BEP20 ERC20، TRC20 و OMNI چیست؟

شبکه های BEP2، BEP20 ، ERC20، TRC20 و OMNI گزینه هایی هستند که هنگام انتقال ارز در صرافی بایننس با آنها برخورد می کنید. شناخت و دانستن هر کدام از آنها موضوع بسیار مهمی است.

BEP-2 | ERC-20 |TRC-20 | OMNI

حدود 2 سال پیش و زمانی که بایننس بلاک چین بایننس چین را راه اندازی کرد، آنها اعلام کردند که روی این بلاک چین امکان ارسال و دریافت مشترک ارز وجود دارد. یعنی شما می توانید یک توکن ERC20 را به حساب بایننس خود واریز کنید و بعد همان ارز را به عنوان یک توکن BEP-2 برداشت نمایید و بالعکس.

به عنوان مثال می توانید چین لینک یا پالیگان که یک ارز ERC20(روی بلاک چین اتریوم) هستند را به حساب بایننس خود ارسال کرده و بعد آنها را به صورت یک توکن BEP2(روی بلاک چین باننس) برداشت نمایید.

با این حال آدرس دو شبکه با هم متفاوت است. آدرس های BEP2 با bnb شروع می شود. مثل:

در حالی که آدرس های ERC20 یا در واقع توکن های روی بلاک چین اتریوم با 0x شروع می شوند. مثل:

به همین ترتیب آدرس های OMNI و TRC 20 نیز متفاوت هستند.

توکن های OMNI در واقع توکن های روی بلاک چین بیت کوین هستند. فرمت آدرس این توکن ها به صورت زیر است:

TRC20 یک استاندارد در شبکه ترون است. در واقع بلاک چین ترون و آدرس های این توکن ها فرمتی مشابه آدرس زیر دارند:

لازم به ذکر است که آدرس های BEP2 در مواردی نیاز به MEMO یا شناسه برای ارسال و دریافت دارند. برای آدرس های OMNI، ERC 20 و TRC 20 نیازی به شناسه نیست. بنابراین هنگام ارسال و دریافت توکن های مربوط به این شبکه ها باید دقت کافی را داشته باشید.

در صرافی بایننس زمانی که آدرسی را به اشتباه وارد میکنید، هشداری با این مضمون برای شما نمایش داده می شود:

“آدرس با شبکه انتخاب شده مطابقت ندارد. توصیه می شود شبکه دیگری را انتخاب کنید.”

به همین ترتیب هنگام ارسال ارز یا توکن از کیف پول، در صورت وارد کردن آدرس اشتباه پیغام خطای “آدرس گیرنده نامعتبر است(Recipient address is invalid)” نشان داده می شود.

با این حال پس از راه اندازی بایننس اسمارت چین(BSC) و باز شدن امکان ارسال و دریافت برای توکن های BEP 20، برای کاربران بایننس و به ویژه کاربران تازه وارد، اوضاع گیج کننده شده است.

توکن BEP20

گزینه BEP20 در حال حاضر برای بسیاری از ارزها مثل BTC، ETH، USDT، LINK، DOT، تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ DAI، EOS، LTC، XRP، XTZ، BCH، BAND، ADA، ONT و غیره در بایننس فعال است.

بنابراین هنگام ارسال یا دریافت هر کدام از این ارزها از شما خواسته می شود که نوع شبکه خود را انتخاب کنید.

پس از دریافت آدرس کیف پول خود یا آدرس گیرنده ارز و نیز نوع شبکه، بایننس به صورت خودکار ارز را در شبکه انتخاب شده ارسال می کند.

اما چیزی که باعث سردرگمی بیشتر می شود این است که آدرس های BEP20 و ERC 20 قالب یکسانی دارند. در بایننس حتی اتریوم به عنوان ERC20 قرار داده شده است.

باید گفت که اتریوم نه ERC20 است، نه BEP2 و نه BEP20. اتریوم ارز بومی بلاک چین خود است. ERC20 به توکن هایی که روی شبکه بلاک چین اتریوم قرار دارند اطلاق می شود. توکن های BEP 2 توکن های روی بلاک چین بایننس بوده و توکن های BEP 20 توکن های بایننس اسمارت چین هستند.

خب پس تفاوت این دو چیست؟ چرا BEP20 از آدرس های مشابه ERC20 استفاده می کند و هنگام انتقال اتریوم یا دیگر ارزها کدام یک را انتخاب کنیم؟

وارد مباحث مربوط به استاندارد تکنیکال و فنی توکن ها نمی شویم. در عوض اصول این نوع شبکه توضیح داده خواهد شود و به معرفی اجمالی توکن هایی که بر روی این شبکه ها قرار دارند می پردازیم.

شبکه BEP 20(بایننس اسمارت چین(BSC))

بایننس اسمارت چین یک بلاک چین موازی با بلاک چین بایننس است که برای ایجاد قراردادهای هوشمند طراحی شده و دارای محیطی سازگار با ماشین مجازی اتریوم(EVM) است.

این عملکرد به معنای رقابت با اتریوم یا جایگزینی برای اتریوم نیست. BSC فقط یک بلاک چین سازگار با اتریوم است و به گونه ای طراحی شده تا ویژگی های بیشتری مثل ایجاد بلاک های سریعتر، کارمزد تراکنش کمتر و غیره را به کاربران ارائه دهد.

به این ترتیب کاربران می توانند همان دارایی را(توکن ERC20) در زمان کوتاه تر و با کارمزد کمتر در بایننس اسمارت چین(توکن BEP20) انتقال دهند. به این توکن ها، توکن های پیوست شده(pegged) می گویند.

توکن های پیوست شده

توکن های پیوست شده ارزهای رمزنگاری هستند که ارزش آنها برابر ارز اصلی است.

به عنوان مثال توکن چین لینک(BEP 20) ارزشی برابر با ارز رمزنگاری چین لینک(ERC20) دارد. نه تنها توکن های ERC20، بلکه ارزهایی مثل بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و تدر نیز بر روی بایننس اسمارت چین در دسترس هستند.

هدف استفاده از این توکن ها امکان تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ انجام معاملات آنها بر روی صرافی های غیرمتمرکز و بهره مندی از سرعت و کارایی بلاک چین جدید است.

این ارزها و توکن ها توسط بایننس با ارزش یک به یک(1:1) نسبت به ارز اصلی مبادله می شوند. در Binance scan explorer می توانید لیست کاملی از توکن های پیوست شده بایننس(BEP 20) و آدرس قراردادهای آنها را مشاهده کنید.

این توکن ها در حال حاضر در بایننس و پلتفرم غیرمتمرکز آن(Binance DEX) مبادله می شوند. می توانید این ارزها را از بایننس خارج کنید یا به بایننس منتقل کنید و هر زمان که خواستید این توکن ها را به ارز اصلی تبدیل نمایید.

کیف پول تراست والت نیز در حال حاضر تنها کیف پولی است که از توکن های دارای استاندارد BEP20 پشتیبانی می کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کیف پول تراست والت و آشنایی با آن می توانید به ینک زیر مراجعه نمایید:

علاوه بر این میتوانید بایننس اسمارت چین را روی کیف پول متاماسک فعال کنید.

تفاوت بین BEP-2، BEP-20 و ERC-20 چیست؟

امروزه اغلب توکن های محبوب توکن های ERC20 هستند که بر روی بلاک چین اتریوم قرار دارند.

• ERC-20: یک استاندارد تکنیکال و فنی برای قراردادهای هوشمند در بلاک چین اتریوم برای توکن ها است.
• BEP-2: یک استاندارد تکنیکال برای پیاده سازی و راه اندازی توکن در بلاک چین بایننس است.
• BEP 20: نشان دهنده یک توکن استاندارد بر روی بایننس اسمارت چین است.

و این تمام چیزی است که باید بدانید:

• ERC20: بلاک چین اتریوم.
• BEP 2: بلاک چین بایننس.
• BEP 20: بایننس اسمارت چین.
• TRC20: بلاک چین ترون.

به عنوان مثال اگر شبکه BEP20 را به عنوان شبکه انتقال انتخاب کنید و توکن ERC20 را روی آن منتقل کنید، هش تراکنش بر روی جستجوگر بایننس اسمارت چین(Bsc) قابل مشاهده و بررسی است نه بر روی جستجوگر اتریوم. زیرا شما انتقال خود را بر روی زنجیره بایننس اسمارت چین انجام داده اید.تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟

بنابراین هنگام واریز و برداشت حتما شبکه مورد نظر خود را به درستی انتخاب کنید. مطمئن شوید از شبکه ای استفاده می کنید که کیف پول مقصد آن را پشتیبانی می کند، در غیر اینصورت ممکن است ارز خود را از دست بدهید.

تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟

بی شک بیت کوین و اتریوم جزو شناخته شده ترین ارزها در بین تمام ارزهای رمزنگاری هستند، به ویژه پس از افزایش قیمت اعجاب آور این ارزها در پایان سال ۲۰۱۷٫ با این که آنها جزو محبوب ترین و مهمترین ارزهای رمزنگاری محسوب می شوند، فناوری پشتیبانی کننده هر یک از آنها مجزا از یکدیگر است.

بیایید به مهمترین تفاوت های بیت کوین و اتریوم بپردازیم. فناوری، استخراج، قیمت ها و سایر بخش ها.

بیت کوین

به طور ساده بیت کوین نشان دهنده یک ارز دیجیتال توزیع شده به شکل همتا به همتا است که می تواند در لحظه و به شکلی کاملا امن بین دو نفر، بدون مهم بودن فاصله آنها از هم، انتقال پیدا کند. این اساسا یک پول دیجیتال است که می تواند بین هر کاربری در سراسر جهان مبادله و ارسال شود.

بیت کوین در اکتبر سال ۲۰۰۸ توسط فرد یا افرادی ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو معرفی شد. در این سند نام این ارز بیت کوین و به عنوان یک سیستم پرداخت الکترونیکی همتا به همتا معرفی شده است.

بیت کوین بر مبنای فناوری بلاک چین است. بلاک چین شامل یک دفتر ثبت عمومی است که تمام معاملاتی که تا به حال انجام شده است، در آن ثبت می شود. این دفتر حساب در سراسر شبکه ذخیر شده است و در صورت بروزرسانی، تمام شبکه بروز می شود. بنابراین این یک دفتر ثبت عمومی است که حاوی تاریخچه تمام تراکنش های قبلی است. از سوی دیگر استخراج کنندگان بیت کوین با بررسی و تایید تراکنش ها در بلاک ها، به حفظ شبکه کمک می کنند. این اهمیت کار استخراج کنندگان را نشان می دهد.

زمانی که یک تراکنش انجام شده و در بلاک استخراج شده گنجانده می شود، این بلاک، به بلاک چین اضافه می شود. هنگامی که این اتفاق می افتد به هیچ وجه نمی توان آن را معکوس کرد و یا تغییر داد. این تراکنش در دفتر عمومی ثبت خواهد شد و در هر لحظه قابل بررسی و مشاهده است.

اتریوم

اگر بیت کوین به عنوان یک ارز دیجیتال در نظر گرفته شود، اتریوم نشان دهنده یک پلتفرم غیرمتمرکز است که قراردادهای هوشمند را اجرا می کند. این قراردادها به عنوان برنامه های کاربردی هستند و به گونه ای برنامه ریزی شده اند که امکان تقلب، سانسور، دستکاری و دخالت هیچ شخص ثالثی در آن وجود ندارد.

زمانی که مقایسه اتریوم با بیت کوین را در نظر بگیریم، این دو دارای تفاوت های اساسی هستند. اتریوم یک ارز نیست، بلکه یک پلتفرم است. ارز این پلتفرم اتر(ETH) نام دارد.

اتریوم در سال ۲۰۱۵ راه اندازی شد و این بزرگترین پلتفرم نرم افزاری غیرمتمرکز است که امکان ایجاد و ساخت برنامه های کاربردی غیر متمرکز و قراردادهای هوشمند را فراهم می کند.

ایده اولیه پلتفرم اتریوم توسط یک برنامه نویس به نام ویتالیک بوترین ارائه شد. با این حال شکل و فروم پروژه فعلی توسط ویتالیک بوترین، میهای الیسای، آنتونی دی لوریو و چارلز هاسکینسون انجام شده است. بوترین همچنین اعلام کرد که دکتر گاوین وود و جوزف لوبین درگیر این پروژه بوده اند.

استخراج بیت کوین و اتریوم

هنگام مقایسه بیت کوین در مقابل اتریوم، باید به نحوه کار استخراج هر دو توجه کرد. در هسته هر دو فناوری بلاک چین قرار دارد. تفاوت کلیدی در الگوریتم مورد توافق است. تفاوت بیت کوین و اتریوم در الگوریتم مورد توافق آنها است؛ به این معنی که روش تایید اطلاعات اضافه شده به دفتر ثبت متفاوت است.

استخراج بیت کوین بر اساس الگوریتم به اصطلاح اثبات کار(PoW) است. به این مفهوم که استخراج بلاک بر اساس مقدار کار محاسباتی انجام شده در نظر گرفته می شود. پاداش استخراج به اولین استخراج تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ کننده ای داده می شود که موفق به حل معمای رمزنگاری شده ای شود که در هر بلاک قرار داده شده است. همانطور که از مفهوم اثبات کار مشخص است، استخراج کنندگان با استفاده از قدرت محاسباتی خود با یکدیگر رقابت می کنند.

از سوی دیگر استخراج اتریوم بر مبنای الگوریتم اثبات سهام(PoS) است. در این الگوریتم مورد توافق، احتمال تایید یک بلاک بر اساس مقدار سهمی که یک فرد دارد انجام می شود. به عبارت دیگر این که یک فرد چه تعداد ارز دارد. در الگوریتم PoS کسانی که تایید اعتبار بلاک را انجام می دهند، پاداش بلاک را دریافت نمی کنند، بلکه کارمزد پرداخت شده به شبکه را به عنوان پاداش دریافت می کنند. این مورد در اتریوم اصطلاحا گاز(gas) نامیده می شود. در اثبات سهام هیچ معمای ریاضی برای حل وجود ندارد و خالق بلاک جدید به طور قطع انتخاب شده است.

علاوه بر این جالب است که بدانید مدت تایید بلاک در اتریوم بسیار سریعتر از بیت کوین است. این زمان برای بیت کوین در حدود ۸ دقیقه بوده، در حالی که برای اتریوم حداکثر ۲۵ ثانیه است.

آمار قیمتی بیت کوین در مقابل اتریوم

به طور طبیعی یکی از چیزهایی که عموم مردم با آن روبرو هستند، به ویژه زمانی که قصد سرمایه گذاری در ارزهای رمزنگاری را دارند، قیمت ارزها است. بررسی تاریخچه رقابت بیت کوین در برابر اتریوم بسیار جالب است. اما مسلما بیت کوین توانسته است اتریوم را در این رقابت پشت سر بگذارد.

اول از همه باید توجه داشت که بیت کوین مدت طولانی تری است که نسبت به اتریوم در بازار حضور دارد. بیت کوین اولین بار در سال ۲۰۰۸ معرفی شد، در حالی که اتریوم در سال ۲۰۱۵ عرضه شد.

قیمت بیت کوین در اوایل ژانویه ۲۰۱۸ به حدود ۲۰۰۰۰ دلار رسید. این نقطه اوج قیمتی بیت کوین از نظر تاریخی بود. در ابتدای سال ۲۰۱۷ قیمت این ارز در حدود ۹۰۰ دلار بود. یعنی در طول یک سال ارزش آن ۲۰ برابر شد.

ETH نیز در سال ۲۰۱۷ یک افزایش چشمگیر را تجربه کرد. این ارز رمزنگاری در انتهای سال ۲۰۱۷ به حدود ۱۴۰۰ دلار رسید، در حالی که قیمت آن در ابتدای همان سال ۱۰ دلار بود. این یک افزایش ۱۴۰ برابری است که بسیار بیشتر از افزایش قیمت بیت کوین بوده است.

با این حال سال ۲۰۱۸ برای سرمایه گذاران ارزهای رمزنگاری بسیار متفاوت بود و شاهد افت قیمت ها بوده اند. با این حال افت بیت کوین نسبت به اتریوم متفاوت بود. اگر سرمایه گذاری در سال ۲۰۱۷ سود کسب کرده بود، در سال ۲۰۱۸ بیشتر آن را از دست داده است.

قیمت بیت کوین نسبت به بالاترین قیمت آن در حال حاضر در حدود ۸۰ درصد افت کرده و در حال حاضر به حدود ۳۴۰۰ دلار رسیده است. از سوی دیگر اتریوم کاملا ویران شده و در حال حاضر به حدود ۹۰ دلار رسیده است. یعنی بیش از ۹۰ درصد کاهش. ETH حتی جایگاه خود را به عنوان دومین ارز از دست داد و آن را به ریپل واگذار کرد.

جایگزین برای بیت کوین

جایگزین های زیادی برای بیت کوین مطرح شده اند که در طی سال ها موفق به کسب ارزش و محبوبیت مناسبی شده اند. بزرگترین آنها(از لحاظ ارزش بازار) بیت کوین کش است.

بیت کوین کش در نتیجه هارد فورک بیت کوین حاصل شده است که در اول آگوست اتفاق افتاد. به طور خلاصه، یک گروه از اعضای انجمن بیت کوین تصمیم به افزایش اندازه های بلاک بیت کوین گرفتند که این تغییر باعث تقسیم شدن شبکه شد.

یکی دیگر از جایگزین‌های محبوب برای جایگزینی بیت کوین، لایت کوین(LTC) است. لایت کوین یک ارز دیجیتال محسوب می شود که برای پرداخت های فوری و ارزان برای مردم سراسر جهان در نظر گرفته شده است.

مونرو(XMR) به عنوان یک جایگزین دیگری برای بیت کوین معرفی می شود. مونرو یک ارز رمزنگاری با تاکید بر حفظ حریم خصوصی و غیرقابل رهگیری بودن است.

ارزهای دیگری هم وجود دارند که می توان از آنها استفاده کرد، اما بیت کوین مدت ها است که خود را به عنوان رهبر ارزهای رمزنگاری ثابت کرده و تقریبا نیمی از ارزش کل بازار ارزهای رمزنگاری را در اختیار دارد.

جایگزین های اتریوم

همانطور که پیشتر گفته شد اتریوم یک پلتفرم است و نه یک ارز. به همین علت باید پلتفرم های دیگری که قابلیت ایجاد و اجرای برنامه های غیرمتمرکز را دارند، بررسی کرد.

مانند بیت کوین و بیت کوین کش، اتریوم نیز دارای اختلافات داخلی است. اتریوم کلاسیک شاید یکی از محبوب ترین جایگزین ها برای اتریوم باشد. اتریوم و اتریوم کلاسیک نیز در نتیجه هاردفورک شبکه جدا شده اند.

یکی دیگر از جایگزین های محبوب برای اتریوم، نئو است. بلاک چین نئو شاید اولین پروژه اختصاصی بلاک چین متن باز باشد. این پروژه در چین راه اندازی شد و حتی به عنوان اتریوم چینی شناخته می شود.

استراتیس(STRAT) نیز یک پلتفرم است که با اتریوم رقابت می کند.این پلتفرم توسط زبان برنامه نویسی سی شارپ(C#) پشتیبانی می شود و با فریم ورک Microsoft .Net سازگار است.

نتیجه گیری

همانطور که دیدید چیزهای زیادی در مورد اتریوم و بیت کوین وجود دارد. هنگامی که سرمایه گذاری قصد ورود به دنیای ارزهای رمزنگاری را دارد، مهم است که تفاوت های اساسی بین آن ها را بداند و بشناسد. پروژه های زیادی در این بازار وجود دارند که برخی از آنها فقط یک ارز نیستند.

بیت کوین و اتریوم تنها دو پروژه شناخته شده در این زمینه است، اما بیش از ۲۰۰۰ نوع پروژه مختلف وجود دارد که هر کدام مشخصات خاص خود را دارند. هنگام فکر کردن در مورد سرمایه گذاری برای ارزهای رمزنگاری، کاملا ضروری است که به دقت و عمیق به بررسی پروژه ارز مورد نظر بپردازیم و مشخصات پروژه و توان بالقوه رشد آن را برای سرمایه گذاری بررسی نماییم.

تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟

اتریوم چیست؟

اگر بیت­کوین (BTC) نوع پول مورد استفاده در آینده باشد، پس اتریوم چیست ؟ برای کسی که تازه وارد فضای رمزارز شده، این سوال ایجاد می­شود. زیرا احتمالاً اتریوم و اتر را در کنار بیت کوین در همه­جا، در مبادلات و در اخبار، در کنار هم می­بیند. با این حال، درست نیست که اتریوم را رقیب اصلی بیت کوین در نظر بگیریم. اتریوم اهداف، ویژگی­ها و حتی فناوری متفاوتی با بیت کوین دارد. اتریوم یک شبکه­ ی بلاکچینی غیرمتمرکز است که کاربران با استفاده از توکن اتر می­توانند معاملات خود را انجام دهند، سود سهام دریافت کنند، از توکن­ های غیرقابل معاوضه (NFT) استفاده کرده یا آن را ذخیره کنند، بازی کرده و یا از رسانه ­های اجتماعی استفاده کنند و بسیاری موارد دیگر.

در حال حاضر این بلاکچین دارای الگوریتم اثبات کار (PoW) است اما در حال تبدیل به الگوریتم اثبات سهام (PoS) با اتریوم 2.0 به منظور مقیاس­پذیری و سازگاری با محیط است. بسیاری از افراد، اتریوم را نسل جدیدی از اینترنت می­دانند. اگر سیستم­ عامل­های متمرکز مانند اپ استور اپل را نسخه­ی 2.0 وب بدانیم، یک شبکه­ی غیرمتمرکز مانند اتریوم، نسخه­ی 3.0 وب است. برای مثال، نسل بعدی وب از برنامه­ های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می­کند. در این مطلب، ما به بررسی اتریوم و مسائل پیرامون آن می‌پردازیم.

تاریخچه­ ی اتریوم

اتریوم همیشه دومین پروژه­ی بزرگ بلاکچین در جهان نبوده است. ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) در واقع این پروژه را برای پاسخ­گویی به کمبودهای بیت کوین ایجاد کرد. Buterin وایت پیپر اتریوم را در سال 2013 منتشر کرد که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند نوشته شده بود.

با این که برنامه‌های غیرمتمرکز در فضای بلاکچین در حال گسترش بودند، اما سیستم­عامل­ها با هم سازگار نبودند. از نظر او، یکپارچگی نحوه­ی عملکرد و تعامل برنامه‌های غیرمتمرکز تنها راه‌حل بود.

بنابراین، اتریوم 1.0 ایجاد شد. به آن به عنوان اپ استور اپل نگاه کنید؛ یک فضای حاوی ده­ها هزار برنامه­ی مختلف که همه طبق یک قانون عمل می­کنند و تنها تفاوت این است که این مجموعه از قوانین، در شبکه­ ای کدگذاری شده­اند و به صورت مستقل اجرا می­شوند و توسعه­دهندگان نیز می­توانند قوانین خاص خود را در DApps اجرا کنند. در عوض، قدرت در دست کسانی است که به عنوان یک مجموعه عمل می­کنند. البته ساختن چنین شبکه ­ای، کم­هزینه نیست. بوترین و شریکانش Gavin Wood، Jeffrey Wilcke، Charles Hoskinson، Mihai Alisie، Anthony Di Iorio و Amir Chetrit، پیش­فروش توکن اتر را برای جمع­آوری 18,439,086 دلار برگزار کردند تا بودجه­ی مورد نیاز برای گسترش اتریوم تامین شود.

این گروه هم­چنین در سوئیس، بنیاد اتریوم را برای گسترش این شبکه و حفظ آن تاسیس کردند. کمی بعد، ویتالیک بوترین اعلام کرد که این بنیاد به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد که باعث شد تا بعضی از شریکان او، بنیاد را ترک کنند. با گذشت زمان، توسعه­دهندگان با ایده­ های غیرمتمرکز خود به پروژه اتریوم پیوستند. در سال 2016، آن‌ها یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) ایجاد کردند؛ یک گروه دموکراتیک تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ که برای تغییرات و پیشنهادات در شبکه رای دادند. این سازمان به وسیله یک قرارداد هوشمند ایجاد شد تا نیازی به مدیرعاملی با قدرت تام در اتریوم وجود نداشته باشد. درعوض، اکثریت درباره­ی تغییرات اعمال شده رای می­دادند.

با این حال، همه­ی این برنامه­ها با حمله­ی یک هکر ناشناس که توانست 40 میلیون دلار از بودجه­ی DAO را به سرقت ببرد، بهم خورد. DAO نیز در مقابل به هارد فورک شدن اتریوم رای داد که این یعنی شبکه­ی اتریوم از حالت قدیمی خود خارج و با پروتکل جدیدی به‌روزرسانی شد و اساساً تحت یک به‌روزرسانی بزرگ نرم­افزاری قرار گرفت. شبکه­ی جدید، نام اتریوم را حفظ کرد در حالی که شبکه­ی اصلی به عنوان اتریوم کلاسیک هم­چنان وجود دارد.

اتریوم چگونه کار می­کند؟

مانند بیت کوین، شبکه­ی اتریوم به لطف کاربرانی که به عنوان Node شرکت می­کنند، در هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و یک سرور متمرکز نیست. این باعث می­شود تا شبکه، غیرمتمرکز شده و در برابر حملات در امان باشد و در نتیجه نمی­تواند از بین برود. اگر یک رایانه خراب شود، مشکلی ایجاد نمی­شود زیرا هزاران نفر دیگر از شبکه استفاده کرده و به بقای شبکه کمک می­کنند.

اتریوم اساساً یک سیستم منفرد و غیرمتمرکز است که در کامپیوتری به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) اجرا می­شود. هر Node، یک کپی از آن کامپیوتر را در اختیار دارد که این یعنی هر گونه تعامل باید تایید شود تا همه بتوانند نسخه­ی خود را به‌روزرسانی کنند. تعاملات شبکه­ ی در غیر این صورت، تراکنش در نظر گرفته می­شوند و در بلاک­ های بلاکچین اتریوم ذخیره می­شوند. استخراج­کنندگان اعتبار آن‌ها را قبل از ثبت کردن در شبکه به عنوان بخشی از سوابق معاملات یا در دفتر دیجیتال، تایید می­کنند. استخراج­ کردن برای تایید تراکنش،­ به عنوان یک روش اثبات کار شناخته می­شود. هر بلاک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد برای شناسایی است. استخراج­کنندگان این کدها را پیدا کرده و منحصر به فرد بودن آن‌ها را شناسایی می­کنند. کاری که آن‌ها انجام می­دهند، اثبات در انجام آن کار است و استخراج­کنندگان به خاطر تلاش ­هایشان پاداش دریافت می‌کنند.

هم­چنین مانند بیت کوین، همه­ی تراکنش­های اتریوم کاملاً عمومی هستند. استخراج­کنندگان، بلاک­ های تکمیل شده را در شبکه منتشر می­کنند، تغییرات انجام شده را تایید و بلاک­ها را در دسترس همه قرار می­دهند. بلاک ­های تایید شده را نمی­توان دستکاری کرد.

اما اگر استخراج­کنندگان بابت کاری که انجام می­دهند پاداش بگیرند، آن پاداش از کجا می­آید؟ هر تراکنش مقداری هزینه (کارمزد) به همراه دارد که gas نامیده می­شود که توسط کاربر انجام دهند­ه­ی تراکنش، پرداخت می­شود. این هزینه به استخراج ­کننده­ ای که تراکنش را تایید می­کند، پرداخت می­شود و باعث حفظ امنیت شبکه و کمک به استخراج­ های بعدی می­شود. gas در اصل عاملی برای ایجاد محدودیت است، یعنی فعالیت­ هایی را که یک کاربر در طول تراکنش می­تواند انجام دهد را محدود می­کند. هم­چنین باعث جلوگیری از ایجاد اسپم در شبکه می­شود.

از آن‌جا که ETH بیش‌تر از این که یک توکن باارزش باشد یک توکن کاربردی است، میزان عرضه­ی آن نامحدود است. از آن‌جایی که اتر دائماً به صورت پاداش استخراج­کنندگان وارد گردش می­شود، همیشه متقاضی خواهد داشت و تورم هرگز ارزش آن را از بین نخواهد برد. متاسفانه هزینه ­های gas اتریوم برای بعضی از کاربران بر اساس فعالیت ­هایی که در شبکه انجام می­دهند می­تواند بالا باشد. این به آن دلیل است که یک بلاک فقط می­تواند مقدار مشخصی از gas را بر اساس نوع تراکنش و مقادیر آن، در خود جای دهد. در نتیجه، استخراج­کنندگان تراکنش‌هایی با بالاترین مقدار gas را انتخاب می­کنند و این یعنی کاربران با یک‌دیگر بر روی گرفتن تایید برای تراکنش رقابت می­کنند. این رقابت باعث می­شود تا هزینه­ها بالا و بالاتر برود تا این که شبکه در اوج شلوغی، متراکم شود. ازدحام در شبکه یک مشکل بزرگ است که در بخش جداگانه و مربوط به اتریوم 2.0 به آن پرداخته خواهد شد.

تعامل کردن با شبکه­ی اتریوم به رمزارز نیاز دارد که در کیف پول ذخیره می­شود. این کیف پول به DAppها متصل است و به عنوان گذرنامه ­ای در فضای اتریوم عمل می­کند. از آن‌جا، هر کسی می­تواند خرید کند، بازی انجام دهد، پول قرض بدهد و هر نوع فعالیتی را که در شبکه­ی اینترنت معمولی انجام می­دهد، در این شبکه نیز می‌تواند انجام دهد. فقط با این تفاوت که استفاده از اینترنت معمولی رایگان است و آن نیز به دلیل جمع­آوری داده­های شخصی­ کاربران است. نهادهای متمرکز که وب‌سایت­ها را مدیریت می­کنند، می­توانند این داده­ها را فروخته و از آن کسب درآمد کنند.

در اینجا رمزارز جای داده را می­گیرد که این یعنی کاربران آزادانه می­توانند به طور ناشناس به فعالیت­های خود ادامه دهند. این هم­چنین به این معنی است که همه می­توانند به طور مساوی از DApp استفاده کنند و تبعیضی در کار نیست. برای مثال، هیچ DApp بانکی یا قرض­دهنده‌ای نمی­تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی­تواند یک تراکنش به نظر مشکوک را مسدود کند. این کاربران هستند که تصمیم می­گیرند چه کاری را چطور انجام دهند و به همین دلیل بسیاری از افراد اتریوم را نسل سوم وب می­دانند.

اتریوم در برابر بیت کوین

در حالی که بیت کوین اصلی­ترین رمزارز به حساب می­آید، اما مجموعه­ی اتریوم قصد دارد تا پروژه­ی خود را گسترش دهد. بیت کوین، یک نوع پول دیجیتالی است اما محدودیت­هایی دارد. بیت کوین یک شبکه­ی PoW است که برای مقیاس­پذیر شدن تلاش می­کند. این موضوع باعث شده تا بعضی­ها فکر کنند که مانند طلا، جنبه­ی ذخیره­ای دارد و علاوه‌بر این‌ها دارای سقف عرضه‌ی 21 میلیون سکه­ای است.

از طرف دیگر، اتریوم قصد دارد تا بر زیرساخت­های فعلی اینترنتی غالب شود و بسیاری از فرآیندهایی را که به واسطه نیاز دارند، مانند استفاده از اپ استور را به فرآیندهایی خودکار تبدیل کند. ETH بیش‌تر به عنوان وسیله­ای برای تعامل با شبکه مورد استفاده قرار می­گیرد تا به عنوان راهی برای انتقال پول. هر چند می­توان از آن به این منظور نیز استفاده کرد.

توسعه­دهندگان می­توانند در شبکه­ی اتریوم، توکن منحصر به فرد سازگار با اتر را برای هر DApp بسازند که توکن ERC-20 نامیده می­شود. گرچه این روند کامل و بی­نقص نیست، اما به این معنی است که همه­ی توکن­های مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با یک­دیگر سازگار هستند. اما شبکه­ی بیت کوین صرفا برای بیت کوین است.

مزایای اتریوم چیست؟

جدا از غیرمتمرکز بودن و توانایی کاربران در تعامل در شبکه به صورت ناشناس، اتریوم مزایای مختلف دیگری از جمله عدم سانسور دارد. برای مثال، اگر کسی متن توهین­آمیزی را توییت کند، توییتر می­تواند آن توییت را حذف کند و یا با کاربر برخورد کند. اما در رسانه­های اجتماعی موجود در اتریوم، برخورد با فرد خاطی فقط در صورتی انجام می­شود که کل کاربران آن شبکه به برخورد با آن فرد رای دهند. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه­های مختلف می­توانند هر طور که صلاح می­دانند با یک­دیگر بحث کنند و خود آن‌ها می­توانند تصمیم بگیرند که چه چیزهایی باید و نباید گفته شود.

الزامات مجموعه هم­چنین مانع غالب شدن افراد خطرناک می­شود. کسی که قصد دارد تا نقشه­های شوم خود را عملی کند باید 51% از شبکه را به کنترل خود درآورد که در اکثر مواقع تقریباً غیرممکن است. به این ترتیب، این شبکه بسیار امن­تر از یک سرور ساده است که به راحتی بتوان به آن نفوذ پیدا کرد. از طرفی دیگر، قراردادهای هوشمند وجود دارند که بسیاری از فعالیت‌ها را به طور خودکار انجام می­دهند. برای مثال، یک فریلنسر در شرکت Upwork باید از پلتفرم آن برای پیدا کردن مشتری استفاده کرده و قراردادهای حقوقی را تنظیم کند. مدل کسب و کار Upwork نیز این گونه است که درصدی از هر قرارداد را می­گیرد تا بتواند حقوق کارکنان، هزینه­های سرور و غیره را پرداخت کند. در وب نسل سوم، مشتری می­تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند با این متن بنویسد که «در صورتی پول پرداخت می­شود که کار در زمان موردنظر تحویل داده شود.»

در قراردادهای هوشمند، قوانین به طور دقیق در قرارداد تنظیم می­شود و هیچ­کدام از طرفین قرارداد نمی­توانند آن را دستکاری کنند. هم­چنین دستیابی به اتر راحت‌تر از قبل شده است. شرکت­هایی مانند PayPal و شرکت تابعه­ی آن Venmo از خرید رمزارز با پول فیات در داخل برنامه پشتیبانی می­کنند. با توجه به میلیون­ها مشتری‌ای که در هر پلتفرم دارند، آن‌ها مجبورند تا هر چه زودتر از این نوع روش­ها استفاده کنند.

معایب اتریوم چیست؟

هر چند اتریوم از لحاظ پلتفرمی عالی به نظر می­رسد، اما چند مسئله­ی تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ اساسی وجود دارد که باید به آن‌ها رسیدگی شود. اولین موضوع، مقیاس­پذیری است. ویتالیک بوترین، اتریوم را مانند وب فعلی تصور کرد که میلیون­ها کاربر به طور هم­زمان با یک­دیگر در تعامل هستند. با این حال، به دلیل الگوریتم اثبات کار (PoW)، این گونه تعامل با هزینه­های gas و تایید اعتبار بلاک محدود می­شود. علاوه بر این، غیرمتمرکز بودن خود یک مانعی را ایجاد می­کند؛ یک نهاد متمرکز مانند Visa همه چیز را مدیریت می­کند و روند معامله را کامل انجام می­دهد.

دومین مسئله، در دسترس بودن آن است. در حال حاضر، گسترش دادن اتریوم پرهزینه است و برای کاربرانی که با فناوری آن آشنا نیستند، چالش­برانگیز است. بعضی از پلتفرم­ها به کیف پول خاصی نیاز دارند، به این معنی که شخص باید ETH خود را از کیف پول فعلی به کیف پول موردنظر منتقل کند. این یک مرحله­ی غیرضروری برای کاربرانی است که با سیستم گردش مالی فعلی آشنا هستند و مبتدی نیستند.

مطمئناً PayPal از رمزارز پشتیبانی خواهد کرد اما کاربران نمی­توانند کاری بیش‌تر از ذخیره کردن رمزارزهای خود در آن انجام دهند. این پلتفرم باید به DeFi و DApp مجهز شود تا قابلیت دسترسی به آن بیش‌تر شود.

این پلتفرم راه­های پیشنهادی خوبی برای جذب کاربران بیش‌تر دارد، اما نحوه­ی استفاده از اتریوم باید ساده­سازی شود. یادگیری درباره­ی بلاکچین با استفاده از آن بسیار متفاوت است.

اتریوم نسل دوم (Ethereum 2.0) چیست؟

اتریوم به آرامی در حال ارتقا به نسخه­ی 2.0 است که انتظار می­رود الگوریتم اثبات تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ سهام (PoS) به آن اضافه شود. بین سال‌های 2020 تا 2022 قرار است که شبکه­ی سنتی اتریوم با بیکن چین (Beacon Chain)، اولین ویژگی جدید اتریوم نسل دو، ادغام شود. در نگاه اول به نظر می­رسد که بیکن چین تغییر چندانی نمی­کند اما تغییرات اساسی لازم را برای ارتقاهای آینده مانند shard chain اضافه می­کند. آیا مسئله­ی مقیاس­پذیری که قبلاً بحث شد را به یاد دارید؟ shard chain بخش بزرگی از این مشکل را حل می­کند.

Shard کردن یا خرد کردن در واقع عملی برای گسترش معاملات در شبکه­های بلاکچین متعدد و کوچک‌تر است. این شبکه­های کوچک می­توانند توسط کاربرانی با سخت­افزارهای ضعیف مدیریت شوند زیرا به جای ذخیره­ی اطلاعات کل شبکه، فقط باید اطلاعات مربوط به shard را ذخیره کنند. اساساً، shard کردن باعث راحت‌تر شدن تایید اعتبار اتریوم می­شود و به تجزیه شدن شبکه­ی اصلی کمک می­کند. اتریوم نسل دو باعث جسورتر شدن علاقمندان به رمزارز می­شود. با این حال، تمام این فعالیت­ها باعث شده تا هزینه­های تراکنش بیش‌تر و زمان تایید آن‌ها طولانی­تر شود که نیاز شدید به اتریوم نسل دو را نشان می­­دهد. اما این می­تواند خود مشکلی ایجاد کند زیرا هزینه­ها ممکن است بیش از نیمی از مبلغ تراکنش­ها را به خود اختصاص دهد. خوشبختانه توسعه­دهندگان DApp سخت در تلاشند تا میزان دسترسی را بیش‌تر کنند.

بخشی از این راه­حل مربوط به اثبات سهام (PoS) می­شود که ویژگی اصلی اتریوم نسل دوم است. به جای استخراج­ کردن که انرژی­بر است، اتریوم نسل دو به سمت الگوریتم اثبات سهام متمایل می­شود. این الگوریتم باعث جایگزینی استخراج­کنندگان با اعتبارسنج­ها می­شود؛ کاربرانی که در بلاکچین، اتریوم ذخیره می­کنند، تراکنش­ها را تایید می­کنند و دیگر کارها را انجام می­دهند. آن‌ها اساساً شکل دیگری از nodeها هستند.

برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج کامل، حداقل باید در دوره­ی اولیه­ی اتریوم نسل دو، 32 اتر سرمایه­گذاری کرد. با داشتن رایانه­ی متصل به شبکه، اعتبارسنج‌ها به عنوان پاداش تلاش­های خود، اتر دریافت می­کنند. هدف این است که مشخص شود افرادی که اترهای خود را سرمایه­گذاری می­کنند در واقع نیت و اهداف خوبی در شبکه دارند و برای موفقیت شبکه هر کاری که از دست‌شان بربیاید انجام می­دهند. اگر یک اعتبارسنج نتواند به درستی مشارکت کند یا بخواهد سوءاستفاده کند، اتر سرمایه­گذاری شده­ی خود را از دست می­دهد.

الگوریتم اثبات سهام باعث سریع­تر و در دسترس­تر شدن مجموعه­ی بلاکچین می­شود و به سخت­افزار خاصی مانند استخراج نیاز ندارد، یعنی هر کسی با بودجه و یک دستگاه می­تواند در آن شرکت کند. از لحاظ تئوری، دسترسی تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ به شبکه باید بیش‌تر شود؛ هر چه اعتبارسنج بیش‌تر باشد، بلاک­های بیش‌تری اعتبارسنجی می­شوند. در نهایت بیش‌تر شدن تعداد اعتبارسنج‌ها هم­چنین باعث افزایش امنیت اتریوم به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز می­شود.

جمع‌بندی

چه بخواهید و چه نخواهید، بر اساس رتبه‌بندی coinmarketcap، اتریوم دومین رمزارز برتر بازار است و اغلب فعالان این حوزه به آینده این ارز دیجیتال بسیار امیدوارند. نظر شما راجع به اتریوم چیست؟ برای ما بنویسید.

اتریوم چیست و قرارداد هوشمند چطور کار میکند؟

اتریوم چیست و قرارداد هوشمند چطور کار میکند؟

اتریوم چیست ؟ در چند سال اخیر ارزهای دیجیتال طرفداران زیادی پیدا کرده و انواع مختلفی از آن ایجاد شده است. شاید خیلی از افراد ارز دیجیتال را منحصر به بیت کوین بدانند اما در حقیقت این گونه نیست و ارزهای گوناگونی وجود دارد.

اتریوم یکی از انواع ارزهای دیجیتال است که در این مطلب قصد داریم اطلاعات کاملی در این باره با شما به اشتراک بگذاریم. با ما همراه باشید.

اتریوم که با اصطلاح انگلیسی Ethereum بیان می شود، در واقع نسل دوم ارزهای دیجیتال است. این ارز دیجیتال، از سال ۲۰۱۵ و توسط یک جوان روسی ۲۳ ساله به نام «ویتالیک بوترین» توسعه پیدا کرد.

به طور کامل تر می توان اتریوم را اینگونه تعریف کرد که : اتریوم یک پلتفرم غیرمتمرکز است که قادر به اجرای قرارداد های هوشمند است. قرارداد‌ های هوشمند به قرارداد‌هایی گفته می ‌شود که صرفاً با تحقق یک سری شرایط امکان پذیر هستند.

این پلتفرم مبتنی بر فن آوری بلاک چین بوده که به توسعه دهندگان این امکان را می دهد تا برنامه ‌های غیر متمرکز خود را روی آن پیاده سازی کنند.

مهم ترین ویژگی اتریوم این است که هیچ ‌گونه احتمال از کار افتادگی، تقلب یا دخالت شخص ثالث بر روی برنامه‌هایی که توسط اتریوم اجرا می‌ شوند، وجود ندارد. ارز دیجیتال این پلتفرم " اتر " نامیده شده و با واحد ETH نشان داده می شود.

از دیگر ویژگی های ارز دیجیتال نسل دوم می توان به این مورد اشاره کرد که تراکنش تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ ها و معاملاتی که در بستر اتریوم انجام می شود از بانک ها و سایر نهاد های مرتبط مستقل هستند و هیچ سازمانی توانایی نظارت و کنترل آن ها را ندارد.

با تعریف اتریوم و ویژگی های مهم آن آشنا شدید. در ادامه می خواهیم بررسی کنیم که این ارز دیجیتال چه مزایایی دارد.

تراکنش ها در بستر اتریوم با سرعت بالا انجام می شود و سرعت اتریوم ۱۵ تراکنش بر ثانیه است.

همچنین برای تایید تراکنش ها زمان کمی نیاز دارد به گونه ای که فقط ۱۴ ثانیه طول می کشد تا یک تراکنش تایید شود، در حالی که زمان لازم برای تایید هر بلاک در بیت کوین حداقل ۱۰ دقیقه زمان نیاز دارد.

همچنین امنیت و حریم خصوصی بالایی داشته و غیر قابل دستکاری و نفوذ است.

پلتفرم اتریوم هیچ وقت متوقف نمی شوند و هیچ شخصی نیز قادر به جلوگیری از فعالیت آن ها نیست.

با استفاده از پلتفرم‌ هایی مانند اتریوم، شرکت‌ها و خدمات گوناگون می ‌توانند اعتماد سازی در کار خود را به حداکثر برسانند و به کسب و کار خود اعتبار ببخشند.

اتریوم نیز مانند بیت کوین یک نوع ارز دیجیتال است و می تواند به عنوان روش پرداخت مورد استفاده قرار بگیرد.

اتریوم مانند بیت کوین بر الگوریتم ماینینگ مبتنی است اما به سمت اثبات سهام حرکت می کند. اثبات سهام باعث می شود تا هر شخصی بر اساس مقدار دارایی خود در شبکه، به تایید پردازش ها بپردازید و از این طریق پاداش دریافت کند.

سرعت انجام تراکنش های اتریوم سرعت بیشتری نسبت به بیت کوین دارد اما ر مقابل کارمزد آن کمتر است.

از دیگر تفاوت های موجود اتریوم با بیت کوین در تعداد قابل استخراج آن ها است. بیت کوین تا ۲۱ میلیون واحد ظرفیت دارد در حالی که هیچ گونه محدودیتی برای اتریوم وجود ندارد.

امنیت هر دو نوع بیت کوین و اتریوم بالا است و از این لحاظ تفاوت زیادی بین آن ها وجود ندارد.

همانطور که اشاره کردیم اتریوم یک پلتفرم غیرمتمرکز است که قادر به اجرای قرارداد های هوشمند است. قرارداد هوشمند معامله‌ ها و انواع مختلف فرایند ها را به صورت کاملا تضمینی و بدون هیچ گونه دخالت شخص ثالث انجام می ‌دهد. این قراردادها غیر قابل برگشت و قابل پیگیری بوده و تمام اطلاعات مربوط به شرایط قرارداد و اجرای تمام اقدامات را به طور خودکار فراهم می کند.

برای انجام قراردادهای هوشمند نیازی به افراد یا سازمان های واسطه نیست چرا که به صورت خودکار فرایند پرداخت یا شرایط اجرای یک قرارداد پردازش می شود. اگر شرایط موجود درست باشد، فعالیت مورد نظر انجام خواهد شد. به عبارت ساده، تنها کاری که این دستگاه ها انجام می دهند، اجرای دستورالعمل های داده شده به صورت خودکار است.

نحوه انجام دستورالعمل های خودکار قرارداد های هوشمند به این صورت است که شرایط انجام معامله یا فرآیند پرداخت به صورت کدگذاری شده تعیین می شوند و سپس در بلاک چین قرار می گیرند. کدهای بارگذاری شده توسط پلتفرم مورد تفاوت بیت کوین و اتریوم در چیست؟ نظر پردازش شده و سپس قراردارد بر اساس شرایط مشخص شه انجام می شود.

مهم ترین تفاوتی که بین قراردادهای هوشمند و معمولی وجود دارد، در غیر متمرکز بودن و عدم امکان بازگشت آن است.

برای مثال تراکنش هایی که در بانک انجام می شود می تواند وسط بانک مورد نظر مدیریت شده و حتی از انجام آن جلوگیری شود. اما در قراردادهایی که در پلتفرم اتریوم انجام می شود امکان هیچ گونه دخالت در معاملات وجود ندارد و زمانی که شرایط قرارداد به صورت صحیح وارد شده باشد، آن معامله به صورت خودکار انجام شده و امکان وجود تغییرات در آن وجود ندارد.

مهم ترین مزیت اتریوم این است که هیچ گونه محدودیت در پردازش قرارداد ها ندارد. اتریوم به جای ارائه مجموعه‌ ای از عملیات‌ های محدود، به توسعه دهندگان اجازه می‌ دهد تا نرم افزارهای خودکار را روی بلاک چین خود اجرا کنند. بلاک چین اتریوم برای همه کسانی که بتوانند برنامه غیر متمرکزی ارائه دهند، قابل استفاده است.